Αντί προλόγου

Είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη γιατί καθημερινά τυχαίνει να ανακαλύπτω τόσο υπέροχα blogs, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να παρατήσω όλες τις δουλειές μου προκειμένου να ικανοποιήσω την πλεονεξία μου και να τα διαβάζω όλα καθημερινά.

Ένα από αυτά, η αφορμή για το σημερινό post είναι το www.greekgastronomer.com

Επίμονα σκαλωμένη στα όχι και τόσο ευδιάκριτα όρια ανάμεσα σε εφηβεία και πραγματική ζωή, συνηθίζω να καλοδέχομαι φιλίες στην ζωή μου.

Κάποιες φορές απολαμβάνω τις ευεργετικές τους επιδράσεις και άλλες φορές ,εξελίσσομαι, παρατηρώντας ιδιοτελείς συμπεριφορές.

Το τελευταίο διάσημα διαρκώς εντυπωσιάζομαι ,γιατί παρατηρώ πόσο μου έχει κοστίσει μια φιλία που ενώ δεν ήτανε τέτοιο το μέλλον της, ξεθυμαίνει χωρίς επιστροφή

Πάντα αστειευόμουν με τις φίλες μου και τους ανακοίνωνα με ενθουσιασμό πόσο δανείζονται οι φιλίες στοιχεία από τις ερωτικές σχέσεις, με τη διαφορά πως δεν χρειάζεται στο τέλος να χωρίζεις!

Αργά, αλλά όχι τόσο ώστε να καταστεί μοιραίο, ανακάλυψα πως δεν θα έπρεπε άκριτα να πιστεύω μόνο την φύση αισιόδοξη πλευρά μου ( δεν χρησιμοποιώ τον όρο "εμπιστεύομαι" γιατί δεν αφήνει περιθώρια να δικαιολογήσω πρόσωπα και καταστάσεις αν τυχόν χρειαστεί....!)

ποιος ξέρει?

ίσως η τρύπα στην διαπαιδαγώγησή μου να προσπέρασε το κεφάλαιο "παράγοντας απογοήτευση στην ενήλικη ζωή" και να έδωσε βάση στην ενότητα "συνεχίζω με την ίδια αφέλεια να ξεχνάω όσα με πληγώνουν ,που και που"

χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που κάνω απολογισμούς εκεί έξω

Κάτι σαν απογραφή, αν ποτέ είχατε μαγαζί με εμπορεύματα..........

Κάτι σαν προσωπική στατιστική

Υγ όσο μου δίνεται η δυνατότητα θα αρνούμαι να μεμψιμοιρώ και να κατηγορώ.

Θα μοιράζομαι σε ίσες μερίδες τόσο τις ευθύνες, όσο και τα θεαματικά αποτελέσματα

Και φυσικά πάντα θα ελπίζω