Δημήτρης Κούβελας

Αυτόν τον εργένη ποια θα τον πάρει... Είναι από τα αγαπημένα παιδιά της συμπρωτεύουσας και περιζήτητος εργένης.

Πετυχημένος και γοητευτικός έχει ποίκιλα ενδιαφέροντα που φτάνουν μέχρι και την πολιτική. Aς τον γνωρίσουμε...

Τα τελευταία χρόνια, μία από τις μόνιμες και πιο ενδιαφέρουσες συζητήσει στις κοριτσίστικες παρέες της πόλης αφορά έναν από τους πιο περιζήτητους νέους. Περιζήτητο όχι μόνο για την εξωτερική του εμφάνιση, που από πλευράς γοητείας συγκρίνεται με πράκτορα γνωστό για την άδεια του να σκοτώνει (άλλωστε ο Μπράντ δεν ήταν ακόμη στη μόδα), αλλά και για τις πολύπλευρες γνώσει του, που μπορούν να ωθήσουν οποιονδήποτε συνομιλητή σε μια έντονη συζήτηση με κοινωνά, αθλητικές ή πολιτικές προεκτάσεις. Αν μάλιστα αποφασίσετε μετά τα ψώνια του Σαββάτου να απολαύσετε το απεριτίφ ή τον καφέ σας στα γνωστά στέκια της Θεσσαλονίκης, σίγουρα θα έχετε την τύχη να τον γνωρίσετε, μια και απολαμβάνει ιδιαίτερα τη συντροφιά καλών φίλων και συνομιλητών!

Εις το όνομα του πατρός.

Το επίθετο Κούβελας και μόνο εγείρει αξιώσεις. Στους περισσότερους Θεσσαλονικείς θυμίζει εκλογικές αναμετρήσεις γεμάτες ένταση και μεγάλα έργα, πρωτόγνωρα για την πόλη, που τα περίμενε, αλλά δεν γνώριζε που να απευθυνθεί.Φυσικά μιλάμε για τον τέως δήμαρχο Θεσσαλονίκης Σωτήρη Κούβελα. Απαραίτητη αναφορά αν κάποιος θέλει να γνωρίσει ακόμα καλύτερα το περιβάλλον που προσέφερε τα ερεθίσματα στον υιό Δημήτρη, ώστε να γίνει σαφές για ποιον ακριβώς λόγο ακουγόταν το όνομα του στις τελευταίες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές αλλά ψιθυρίζεται και για τις επερχόμενες βουλευτικές. Τι λέει ο ίδιος; «Η συμμετοχή στα κοινά της πόλης και του τόπου είναι μεγάλη πρόκληση για όποιον έχει θέληση να προσφέρει. Φυσικά, δεν αρκεί μόνο να το αποφασίσει ο ίδιος. Θα πρέπει να το εγκρίνουν οι συμπολίτες του. Δεν σας κρύβω ότι μοιράζομαι αυτή τη σκέψη με πολλούς φίλους και εισπράττω τη θερμή τους ανταπόκριση». Απολύτως φυσιολογική εξέλιξη, αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρξε συνδικαλιστής στο πανεπιστήμιο ως φοιτητής της Νομικής, συμμετείχε στις κομματικές οργανώσεις της Δυτικής Eυρώπης, έκανε μεταπτυχιακά και υπήρξε συνεργάτης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες και βέβαια, ήταν πάντα κοντά στον πατέρα του σε όλη την πολιτική διαδρομή του, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να το κάνει: «Καλλιεργήθηκε μέσα μου η έντονη επιθυμία της συμμετοχής σε συλλογικές δράσεις και της προσφοράς με πίστη σε αρχές και αξίες», λέει.

Δημήτρη μου, Δημήτρη μου...θεωρεί ότι το εξεζητημένο δεν του ταιριάζει και σε καμία περίπτωση δεν θα το υιοθετούσε σε συνδυασμό με το επάγγελμα του, Kαθώς «το επιτηδευμένο lifestyle δεν προσδίδει καμία απολύτου ικανότητα. Ο δικηγόρός κρίνεται κυρίως από το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από τη δυσκολία της υπόθεσης που χειρίζεται». Αν πάλι τον συναντήσετε στο δρόμο, καλό θα ήταν να τον φωνάξετε με το μικρό του όνομα, γιατί αν και αναγνωρίζει ότι το επίθετο του λειτούργησε θετικά στην αύξηση της πελατείας του, διαπιστώνεται ότι: «μετά από 15 χρόνια μάχιμης δικηγορίας οι φίλοι εξακολουθούν να με αποκαλούν Δημήτρη». Πρόκειται για τους ίδιους φίλους που σπεύδουν να τον συμβουλευτούν για τις νομικές υποθέσεις τους και τονίζει ότι: «το κάνω με μεγάλη χαρά». Παρακολουθεί συχνά τα ματς που δίνονται στη Θεσσαλονίκη, μια και είναι ο μεγαλύτερος οπαδός και θαυμαστής του μικρότερου αδελφού του, Νίκου, ο οποίος αγωνίζεται σε μία από τις αγαπημένες ομάδες μπάσκετ της πόλης (που μάλιστα πάει καλά αυτή την περίοδο), τον ΠΑΟΚ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά καμιά φορά ακολουθεί την ομάδα και στα παιχνίδια εκτός έδρας. Αν νομίζετε όμως ότι τα ενδιαφέροντα του περιορίζονται στα αθλητικά, σπεύδουμε να σας διαψεύσουμε, γιατί παρακολουθεί και θέατρο. Μάλιστα, ήταν από τους πρώτους που απόλαυσαν την Πέγκυ Τρικαλιώτη και το Νίκο Ψαρρά στο έργο «Παίζουν το τραγούδι μας», αλλά και την επιστροφή του Νικήτα Τσακίρογλου στο θέατρο με την παράσταση «Δον Κάρλος».

Η σχέση, η τεχνολογία και το Ρίο

Κι ενώ έχουμε ήδη την υποψία ότι είναι πολύ καλός για να είναι αληθινός, δηλώνει για το αντίθετο φύλο πως -σε αντίθεση με πολλούς άντρες- δεν θα φοβόταν να πλησιάσει μια γυναίκα με έντονη προσωπικότητα: «θα την πλησίαζα γι' αυτό που είναι», λέει. Αν και τον τελευταίο καιρό, μετά τις πρόσφατες εξελίξει στην προσωπική του ζωή, που μάλλον τον βγάζουν από τη λίστα με τα αδέσμευτα αγόρια, πολύ φοβόμαστε ότι οι ελπίδες των ελεύθερων κοριτσιών εξανεμίστηκαν! Παρακολουθεί τις εξελίξεις της τεχνολογίας «γιατί μου κάνουν τη ζωή εύκολη», όπως εξηγεί, ενώ είχε την τύχη να ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρου. Αγαπημένος του προορισμός το Ρίο ντε Τζανέιρο, «ένας Tόπος μαγικός κι ονειρεμένος, με ανθρώπους που ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο και χρόνο». Eυτυχώς που δεν ανέφερε τις Βραζιλιάνες, δεν λέτε;

Των Λευθέρη Πλακίδα και Χριστίνας Κανατάκη Φωτο: Κώστας Αμοιρίδης