Δε μας παρατάς εσύ κι ο γρύλος σου??????

Μόλις έκλεισα σαφώς εκνευρισμένη το τηλέφωνο.

Καταρχήν, για να καταλάβετε, το χαρακτηριστικό μου είναι πως κατά καιρούς συγκεντρώνω τα νεύρα μου, τα οποία δραπετεύουν και περιλούζουν όποιον χριστιανό να βρεθεί στον δρόμο μου, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην άλλη άκρη του τηλεφώνου....

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον γραμματέα σε γνωστή δισκογραφική εταιρία, θυγατρική μεγάλου καναλιού (ναι την Heaven Music,για να μην σπάτε και το μυαλό σας,) που όταν μου ξαναείπε μετά από μια ώρα την ίδια δικαιολογία για την κυρία που δεν έβγαινε στο τηλέφωνο, ποίος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε....

Αλλά βλακωδώς είχα προλάβει στο πρώτο τηλεφώνημα να δώσω τα στοιχεία μου, και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον πρέπει να παραιτηθώ της ιδέας πως θα μου κάνουν τα χατίρια, ή θα μου δώσουν τον τραγουδιστή που τους ζήτησα για συνέντευξη, ή έστω να βγουν στο τηλέφωνο.....

Στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι και τώρα αγαπητοί γρύλοι.

Το πρόβλημά μου είναι πως κυνηγάω το ελληνικό όνειρο. Νέα-επιτυχημένη-sexy

Στην δική μου περίπτωση τα πράγματα είναι λίγο περίπλοκα. Είμαι κάπως πέσε-πίτα-να-σε-φάω. Σε πλήρη αρμονία και ταύτιση, με το Αη Νικόλα βόηθα, όπου ο μπαιλντισμένος Άη Νικόλας απάντά « Ε,ΚΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΣΟΥ!!!!!»

Θα σας το εξηγήσω και αυτό με τη σειρά του. Κάποτε είχα ακούσει πως στο εξωτερικό κάποια ταλέντα τα τσιμπάνε στον δρόμο. Δεν σας κρύβω πως μου πήρε μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να ταυτιστώ με το ταλέντο που περιμένει να ανακαλυφθεί, να αποθεωθεί, να γίνει το κέντρο του μικρομέγαλου κόσμου του!!

Πέρασαν μερικά χρόνια και αρκετές χαμένες ευκαιρίες, για να ανακαλύψω πως δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, αν και μέσα μου πάντα σιγοκαίει η ελπίδα......

Στην πορεία έμαθα πως χρειάζονται λίγη από την τύχη του Γκαστόνε, τα κότσια του Bruce Willis στο «Πολύ σκληρός για να πεθάνεις» (1,2 και 3), μια προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική σαν τι δική μου, και οι δημόσιες σχέσεις του Γιώργου Ντάβλα.

Αλλά εγώ εξακολουθώ να ελπίζω πως θα δικαιωθώ και πως κάποια στιγμή κατά τα 86, όταν θα έχω τελειοποιήσει τις προαναφερθείσες δεξιότητες και φυσικά θα παραμένω, Ζωζώ Σαπουντζάκη ήτοι αδιευκρίνίστου ηλικίας, θα με ανακαλύψουν!!!

Ο λόγος που με εκνεύρισε είναι πολύ απλός.

Η μονομανία μου είναι το ελληνικό όνειρο να κλείσει με μια επιτυχημένη καριέρα στην τηλεόραση. Την ιδιωτική ή κρατική τηλεόραση, της πανελλαδικής εμβέλειας.

Ξέρω πως ίσως να έχετε σιχαθεί τις περισσότερες μορφές της σημερινής τηλεόρασης, αλλά σας δίνω τον λόγο της τσαπερδόνας τιμής μου πως εγώ δεν θα έχω καμία ανάμειξη με όλα αυτά. Τα κακά. Γιατί έχει και καλά, αλλά που να τα αναζητήσεις, μέσα στον οχετό?

Έχω λοιπόν φίλο και συνεργάτη που χάρη στην περίεργη εμπιστοσύνη που μου δείχνει, επιμένει πως η τηλεόραση είναι σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα έντυπα στην δημοσιογραφική μου καριέρα.

Και αυτό με εκνευρίζει κάθε φορά που μου το λέει.

Μάλλον για την στην δική του άρνηση διακρίνω μια μελλοντική άρνηση από υπεύθυνους καναλιών, διευθυντές προγράμματος, και αρχισυντάκτες.

Φόβος παράλογος, αν σκεφτείτε πως έχω κάνει πολλές εκπομπές στην τηλεόραση, στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, μια όαση στην έρημο της προσωπικής μου αναζήτησης.

Και θα μου πείτε πολύ σωστά. Αφού είσαι βολεμένη εκεί τι τα θες τα μεγαλεία?

Γιατί η τοπική τηλεόραση είναι σαν πρόβα τζενεράλε. Τα κάνεις όλα όπως στην παράσταση αλλά δεν έχεις το κοινό από κάτω στο σύνολό του

Ατυχές το παράδειγμα γιατί ο κόσμος της Θεσσαλονίκης και της εμβέλειας της Δημοτικής Τηλεόρασης είναι αυστηρός αλλά και δίκαιος.

Το ένστικτό μου, μου λέει , όμως , πως αυτόν τον κόσμο, ίσως και να τον έχω με το μέρος μου. Άρα θα έχω και τον υπόλοιπο.

Και εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα........

Quiz Και γιατί κυρά μου δεν τα μαζεύεις να πας στην Αθήνα, αφού εκεί θα μάθεις τελικά πόσα απίδια βάζει ο σάκος???

Λύση:

Μα γιατί ακόμα περιμένω να με ανακαλύψουν!!!

Υγ μέχρι τότε πάω να μαυρίσω στην Χαλκιδική. Μην με πιάσει ο φακός σαν τη μικρή ολλανδέζα.. Και όχι τίποτα, αλλά το αριστερό μου προφίλ δε γράφει καλά με το καπέλο της....