Το όνομά μου είναι Χριστίνα.

Χριστίνα όπως Χριστούγεννα, κρεμασμένες κάλτσες στο τζάκι και κάλαντα.

Ήρθα ως έκπληξη στο σπίτι μετά από μια απρόοπτη εγκυμοσύνη ,και ανατρέποντας κάθε προσδοκία για άρρενα διάδοχο. Βλέπετε τότε η επιστήμη δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσει προγνωστικά.......

Έτσι ο μπαμπάς Ευριπίδης αναγκάστηκε να πορευτεί με την νέα τάξη πραγμάτων. Δύο κόρες λίγο πριν την εφηβεία, και ένα νέο μέλος στην οικογένεια να κλαίει πάλι κοριτσίστικα για ντάντεμα και αγκαλιά.

Το όνομα μου δεν μου χαρίστηκε καθόλου τυχαία. Ήταν θέμα στρατηγικής και διορατικής σκέψης από τη μητέρα μου Μαίρη, που έχοντας εξασφαλίσει την εύνοια πεθεράς και μητέρας με τις δύο πρώτες κόρες, εξάντλησε την φαντασία της και την μόδα της εποχής, στο Χριστιανικό Χριστίνα.

Σήμερα έμαθα πως μεταξύ άλλων ονομάστηκα έτσι, γιατί «βρε παιδί μου, τα Χριστούγεννα το σπίτι είναι ούτως ή άλλως καθαρό , και να θέλει να σε επισκεφτεί ένας άνθρωπος , να μπορεί!»

Αν και μου ήρθε να βάλλω τα γέλια, δεν εξεπλάγην καθόλου. Μιλάμε για την ίδια μαμά, την πρακτική και προνοητική, που μετρούσε τα βήματα από την αγορά προκειμένου να αγοράσει το νέο μας σπίτι. Για κουμκάν και κουτσομπολιό ούτε συζήτηση! Και φυσικά ούτε και χρόνος. Χαμένος...........

Τον τελευταίο καιρό μου συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ολοένα και περισσότερος κόσμος –γνωστοί και άγνωστοι με φωνάζουν Κατερίνα.

Εξαιρετικό όνομα με σαφείς αναφορές στην ελληνική δικογραφία ( Κατερίνα Κατερινάκι, Πασχάλης, Αχ βρε Ρίνα, Κατερίνα, Κώστας Μπίγαλης κτλ).

Για ιστορικούς λόγους αναφέρω πως και την μεγάλη μου αδερφή/ πρότυπο/ Υπερεγώ μου, την λένε έτσι. Άρα λογικόν να μπερδεύουν το όνομα μου, με το δικό της. Κάποιοι, έστω!

Οι υπόλοιποι όμως?

Για ευνόητους λόγους τελευταία άρχισα να ενθαρρύνω το κουσούρι, αντιδρώντας και σε αυτό το όνομα.

Σήμερα όμως με φώναξαν και Νατάσσα! Και αυτό πάει πολύ!

Υγ Για καλό και για κακό θα αρχίσω να εμβαθύνω στα άπαντα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, και ρίχνω και μια ανάγνωση στην Γενική Παθολογία.

ΥΓ Με τα δίδυμα τι θα γίνει????