Από το μπαλκόνι κοιτάζω, αυτές.

Είναι ξαπλωμένες στην αιώρα, ακούν δυνατά Μανώλη Φάμελο και παίζουν με τον πράσινο παπαγάλο .Αμαζονίου.

Μα τι είδους άνθρωποι μπορεί να έχουν στο μπαλκόνι τους έναν παπαγάλο Αμαζονίου?

Θα μπορούσαν να έχουν υιοθετήσει έναν αδέσποτο κόπρο, από αυτούς που σίγουρα τις έχει ακολουθήσει. Όμως αυτές προτίμησαν τον παπαγάλο.

Ανεξάρτητες από την αφοσίωση του σκύλου, προτίμησαν τον παπαγάλο.

Έχουν λίγο καιρό που μετακόμισαν στο απέναντι μπαλκόνι. Ακριβώς απέναντι από το δικό μας.

Διασχίζω το σαλόνι και βλέπω την αιώρα. Συνεχίζω στο χολ και το μάτι μου πέφτει στο μπαμπού σαλονάκι, Τις χάνω στην κουζίνα και, τις ακούω να τραγουδάνε, πιο δυνατά από τον Φάμελο, «η ευτυχία είναι αυτό»

Και ο παπαγάλος, συνεχίζει να κράζει χαρούμενος που αυτές ξαπλώνουν στην αιώρα δίπλα του!

Μα τι είδους άνθρωποι μπορεί να έχουν στο μπαλκόνι τους έναν παπαγάλο?

Ίσως αν διάλεγαν μια γάτα, από τις δεκάδες που σε πλησιάζουν επιφυλακτικά …

Αλλά αυτές προτίμησαν τον παπαγάλο….

Ανέμελες, καλοκαιρινές , ακομπλεξάριστες, με τέρμα ανοιχτά τα πατζούρια, αγνοώντας τα αδιάκριτα βλέμματα…..

Μα πόσο τους πηγαίνει αυτός ο βρωμοπαπαγάλος…………

http://www.petheartprints.com/Parrot/green_parrot.html