Εδω το καλό blackout!!!
To labtop έχει άλλο 18% ζωή....
Τα φιλόδοξα σχέδια μου για blogging καταρρέουν...
Ποιος ξέρει πότε θα έρθει το ρεύμα στην θεσσαλονίκη!
Βούκινο γίναμε!! Μέχρι και ο Θείος Μπάμπης από την Κρήτη , έμαθε πως η θεσσαλονίκη δεν έχει ρεύμα!!!
Πάω να ποστάρω πριν κλείσει η ξελιγωμένη μπαταρία μου
Υγ δέχομαι μηνύματα συμπαράστασης.
υγ2 11%
υγ3 μα δεν θα έπρεπε να υπάρχει ειδική πρόβλεψη για τους τηλεοπτικούς αστέρες????
υγ4 Μόνο η Μαντάμ Σουσού, θα με καταλάβαινε στην δύσκολη αυτή ώρα.....!
Εδώ και αρκετό καιρό έτυχε να βρεθώ σε μια πολύ εποικοδομητική συζήτηση. Από αυτές που αν οι αισθήσεις σου είναι τεταμένες, μόνο κέρδος έχεις να αποκομίσεις, και που κακό του κεφαλιού σου, αν δεν καταλάβεις γρι.
Εν πάση περιπτώσει «αλί του που τον δέρνουν δεκαοχτώ και δεν τον δέρνει ο νους του» που θα συμπλήρωνε με ελαφρύ αναστεναγμό και απογοήτευση στο βλέμμα τύπου αυτό-το-κορίτσι-δεν-παίρνει-απο-λόγια , η μαμά μου
Με τα λίγα με τα πολλά, η συζήτηση ξεκίνησε από μνήμες εφηβικές ( να ξεκαθαρίσω πως επρόκειτο για μια ετερόκλιτη παρέα),έφτασε στα όρια απαξίωσης όταν αξιολογήσαμε την πολιτική ζωή, παλινδρόμησε ανάμεσα στο ασφαλές και χαλαρωτικό χιούμορ και κατέληξε μοιραία στον σεξισμό, την γυναικεία χειραφέτηση και το κρυμμένο μήνυμα που άθελα τους μεταφέρουν οι λέξεις στη καθημερινότητα.
Αφορμή στάθηκε η λέξη «αφεντικό» που τόσο αθώα στα στόματα κάποιον αντικαθιστά την έννοια εργοδότης, (όταν πρόκειται για ιδιωτική εργασία), προιστάμενος, (όταν αφορά σε ιδιωτική εργασία με κλιμακωτή διάρθρωση) και μαλάκας (σε όλες τις υπόλοιπες)........
Η διαμάχη στηριζόταν στο εξής επιχείρημα: Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τη λέξη αφεντικό, γιατί υποδηλώνει την πλήρη υποταγή στο αφεντικό που εξουσιάζει και δεν προσφέρει απλώς δουλειά, άσε που παραπέμπει και σε λουστράρισμα της επί 400 χρόνια λεπτοδουλειάς που έχουμε υποστεί και μπορεί να μην απειλούμαστε πια, αλλά περιέργως αυτή τη φορά και δεν είναι πιο νόστιμες οι πατάτες του γείτονα ,και δεν έχει πιο πράσινο γκαζόν η αυλή του....
Αφού λύσαμε το ζήτημα δημοκρατικά και αποφασίσαμε πως η σωστή λέξη είναι εργοδότης ( αν και η πλειοψηφία επέμενε στο «μαλακας»), προχωρήσαμε στην αποδόμηση άλλων λέξεων....
ΥΓ μην αρχίσετε καλοκαιριάτικα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.....
Υγ απλώς είπα να γράψω ένα πιο σοβαρό κείμενο
Υγ Παραληρώ..
Υγ από τη ζέστη...!
Από Δευτέρα και για όοοοοολο το καλοκαίρι ξεκινάω εκπομπή στην ΤV100 ζωντανή και ωριαία, με θέμα την μουσική (video clips), με θεματικές ενότητες βάση τίτλου.
Παράδειγμα: Θέμα εκπομπής το φεγγάρι και η κίνηση των πλανητών
video clips
Φεγγάρι μου να ψάξεις να τον βρεις Θεοδωρίδου
Φεγγάρι μου Τερζής
Αστέρι μου Βέρτης
Είσαι στη ζωή μου ουρανός Στάμος
Της δικαιοσύνης ΗΛΙΕ νοητέ ( λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα....)
Εκτός των videoclips την εκπομπή θα ντύνουν και θέματα αντίστοιχα των οποίων την επιμέλεια έχω επίσης, ενσαρκώνοντας τον άνθρωπο ορχήστρα.
ΦΥΣΙΚΑ θα έχω και στήλη που θα προτείνω blog ( κατά το δοκούν!)
ΑΠΟ ΣΑΣ ΘΕΛΩ BRAINSTORMING.
ήτοι ιδέες, προτάσεις, σχόλια , και ότι μπορεί να ενσωματωθεί στο ρεπερτόριο της ορχήστρας
υγ Επίσης ό,τι βαρεθήκατε να βλέπετε για να μην το επαναλάβω!
Όποιος τα λόγια σου γρικά
Τους όρκους σου πιστεύει
Σε θάλασσες ψάχνει λαγούς
Και στα βουνά ψαρεύει.......
Υγ εναλλακτικά ο Νίκος με φωνάζει, ΛΙΡΑ ΕΚΑΤΟ (100)
EΡΩΤΗΣΗ 1 - Κατηγορία: Πολιτισμός
Χρησιμοποιήσετε, με νοηματική ορθότητα, τον όρο 'κουλεμανσόν' σε μια φράση/ περιγραφή/ σύντομη ιστορία. (15 βαθμοί)
Απάντηση: περίμενα ώρες να μου απαντήσει η κοπέλα στο τηλεφωνικό κέντρο....όταν τελικά την άκουσα από την άκρη της γραμμής να ψελλίζει «θέση 2999, πως μπορώ να βοηθήσω», της είπα με όση ευγένεια μου είχε απομείνει... «Δεσποινίς, το κουλεμανσόν που μου πουλήσατε είναι άχρηστο. Ούτε οι ραγάδες εξαφανίστηκαν, ούτε χαλάρωση στο μπούτι πτοήθηκε
ΕΡΩΤΗΣΗ 2 - Κατηγορία: Πρώτες Βοήθειες
Δυό χέλια σ' ένα ποτάμι κάνουν πατητές το ένα στο άλλο. Ξαφνικά στο ποτάμι βουτάει με τη μάσκα και το ψαροντούφεκο του ένας πρόσκοπος. Τα χέλια αφήνουν το παιχνίδι τους και τον πνίγουν.
Απάντηση: Εδώ ο όρος χέλι χρησιμοποιείται κ α τ α χ ρ η σ τ ι κ α. Σαν χέλι παρουσιάζεται στην λαική παράδοση η καλλίγραμη γυναίκα. ( είχε ένα κορμί σαν χέλι, χόρευε το τσιφτετέλι) Άρα επρόκειτο για δύο γυναίκες.
EΡΩΤΗΣΗ 3 - Κατηγορία: Κοινωνία
Τι είναι η 'Θεσπρωτία'? Παραθέστε ένα χαρακτηριστικό της και ένα τρόπο αντιμετώπιση της - έστω και από προσωπική σας εμπειρία. (15 βαθμοί)
Απάντηση : Μας τσάκισε η Θεσπρωτία, μας ξετίναξε ο Πάλιουρας. Η σοδειά φέτος χτυπήθηκε από τα δύο ζιζάνια, ανηλεώς....
ΕΡΩΤΗΣΗ 4 - Κατηγορία: Σχέσεις
Μια φίλη σας που μοιάζει εκπλητικά με τον Γιώργο Παρτσαλάκη σας ρωτάει: "Πώς γίνεται να μην έχω εγώ γκόμενο και να έχει η Μάρω Λύτρα?" Τι θα της απαντήσετε? (15 βαθμοί)
Απάντηση: Αγάπη μου τι σχέση έχεις εσύ με την μπομπίνα ( μετά το τελευταίο video clip )
ΕΡΩΤΗΣΗ 5 - Κατηγορία: Καριέρα
Η καλύτερη σας φίλη είναι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και σχεδιάζει το επόμενο βήμα της καριέρας της μετά τη διαφήμιση για τραπεζοδάνεια. Συμβουλέψτε την. (15 βαθμοί)
Απάντση: Άλκηστι γιατί δεν σκέφτεσαι καλύτερα τα τραπεζοκυκλώματα?
ΕΡΩΤΗΣΗ 6 - Κατηγορία: Γλώσσα
Σε πρόσφατη διαμάχη της με την κυρία Μαίρη Βουναλάκου και θέμα "Ναι! Την είπα χοντρή και ότι βρωμάει", η Εύα Κουμαριανού χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό
Απάντηση : Κάποιος πρέπει να σου μιλήσει για το rexona(perky, masxalizer)
ΕΡΩΤΗΣΗ 7 - Κατηγορία: Αθλητισμός
Όταν ανακοίνωσα στην πατέρα μου πως έγινα Ολυμπιακός (και στρέητ) η αντίδραση του ήταν
Aπάντηση : Διέγραψε για πάντα τον γαύρο από το μενού του. Βοήθησε που ήταν και Αύγουστος και είπε να το ρίξει στον κολιό
ΕΡΩΤΗΣΗ 8 - Κατηγορία: Μάρα Μεϊμαρίδη
Πάσχω από μια σπάνια κατάρα....
Απάντηση: Σε έχουν ματιαγμένο και ο μόνος που μπορεί να σε σώσει είναι κινηματογραφικός ήρωας....Η κυρά μας η Μαμή
ΕΡΩΤΗΣΗ 9 - Κατηγορία: ΕΚΑΣ
Η γιαγιά ξυπνάει τα βράδια και...
Απάντηση : Η φαφούτα τρώει φρούτα ,και για μας ούτε γιαρμάς
ΕΡΩΤΗΣΗ 10 - Κατηγορία: Ζωοφιλία
Σε ποιό κάλεσμα ανταποκρίνεται ο Λέννυ?
Απάντηση: Κράβιτζ
ΕΡΩΤΗΣΗ BONUS
Ti είναι το 'μπισκέ'?
Απάντηση: Πάρτι όπου, « Άντε και θα ΠΜΙΣ.ΚΕ??
Από το μπαλκόνι κοιτάζω, αυτές.
Είναι ξαπλωμένες στην αιώρα, ακούν δυνατά Μανώλη Φάμελο και παίζουν με τον πράσινο παπαγάλο .Αμαζονίου.
Μα τι είδους άνθρωποι μπορεί να έχουν στο μπαλκόνι τους έναν παπαγάλο Αμαζονίου?
Θα μπορούσαν να έχουν υιοθετήσει έναν αδέσποτο κόπρο, από αυτούς που σίγουρα τις έχει ακολουθήσει. Όμως αυτές προτίμησαν τον παπαγάλο.
Ανεξάρτητες από την αφοσίωση του σκύλου, προτίμησαν τον παπαγάλο.
Έχουν λίγο καιρό που μετακόμισαν στο απέναντι μπαλκόνι. Ακριβώς απέναντι από το δικό μας.
Διασχίζω το σαλόνι και βλέπω την αιώρα. Συνεχίζω στο χολ και το μάτι μου πέφτει στο μπαμπού σαλονάκι, Τις χάνω στην κουζίνα και, τις ακούω να τραγουδάνε, πιο δυνατά από τον Φάμελο, «η ευτυχία είναι αυτό»
Και ο παπαγάλος, συνεχίζει να κράζει χαρούμενος που αυτές ξαπλώνουν στην αιώρα δίπλα του!
Μα τι είδους άνθρωποι μπορεί να έχουν στο μπαλκόνι τους έναν παπαγάλο?
Ίσως αν διάλεγαν μια γάτα, από τις δεκάδες που σε πλησιάζουν επιφυλακτικά …
Αλλά αυτές προτίμησαν τον παπαγάλο….
Ανέμελες, καλοκαιρινές , ακομπλεξάριστες, με τέρμα ανοιχτά τα πατζούρια, αγνοώντας τα αδιάκριτα βλέμματα…..
Μα πόσο τους πηγαίνει αυτός ο βρωμοπαπαγάλος…………
Όταν θέλω εγώ δεν θέλεις
Τώρα που δεν θέλω ,θέλεις
Να! Και γω τώρα ,δεν θέλω
Για να θέλεις όταν θέλω!
Σήμερα, από το απόγευμα και μετά η διάθεσή μου πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Μια στις τόσες μου συμβαίνει και αυτό. Συνήθως χωρίς προφανή αιτία, αρχίζει ύπουλα να μου ροκανίζει τη διάθεση, έως ότου δεν έχω κουράγιο ούτε την φωνή μου να υψώσω( απαραίτητο προσόν, ειδικά αν περιβάλλεσαι από ανθρώπους που με ή χωρίς πρόθεση, στη σπάνε)
Η μαμά μου επιμένει πως έχει να κάνει κάτι με την διατροφή μου, ή με τα βαρομετρικά που είναι χαμηλά, ή με τα ψάρια που δεν έφαγα σήμερα το μεσημέρι, και που θα πάω από σκορβούτο καμιά μέρα.....
Εγώ κάνω πως δεν την ακούω, γιατί αν την ακούσω, θα την ακούσει και εκείνη μετά, και πάει λέγοντας......
Μετά θα με πιάσουν οι τύψεις μου, που πάντα πληρώνουν τη νύφη, αποκλειστικά όσοι δεν φταίνε, γιατί μάλλον τα έχω με τον εαυτό μου.
Εν τω μεταξύ μπαινοβγαίνω σε διάφορα blogs και αφήνω posts με ανάλογη διάθεση, και όχι τίποτα περνάω διπλά μηνύματα για την πάντα κεφάτη τσαπερδόνα, που σήμερα η Τασώ Καββαδία δίπλα της μοιάζει playmate στην γέφυρα της στρίγγλας.
Που παρεμπιπτόντως δεν εξημερώνεται και τόσο εύκολα για να γίνει από Κατερίνα στρίγγλα , Χριστίνα -αρνάκι ( γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή)
Περιττό να σας πω πως όση ώρα γράφω έχω ακούσει τις εξής best of ατάκες
-Γιατί δεν φάγατε τις φράουλες?
-Γιατί έχει νερά ο νεροχύτης?
- Τι θα φας το βράδυ? ( δεύτερη φορά το ρήμα «τρώω» σε όλες τις πιθανές εγκλίσεις και φωνές....)
Θυμάστε πως βλέπουν οι ανορεξικοί το είδωλό τους στον καθρέφτη, παραμορφωμένο και σκελετωμένο?
Ε! Έτσι κάπως με βλέπει η μαμά μου! Με μόνιμα ανορεξικό βλέμμα.
Σε ένα από αυτά τα blogs λοιπόν, έσκασα το πρώτο χαμόγελο της μεταεκνευρισμένης μου διάθεσης και χάρη σε αυτήν τώρα που τα πα, είμαι η παλιά καλή τσαπερδόνα
Κυρίες και κύριοι η www.unamama.blogspot.com/
Αποθεώστε την!
Το όνομά μου είναι Χριστίνα.
Χριστίνα όπως Χριστούγεννα, κρεμασμένες κάλτσες στο τζάκι και κάλαντα.
Ήρθα ως έκπληξη στο σπίτι μετά από μια απρόοπτη εγκυμοσύνη ,και ανατρέποντας κάθε προσδοκία για άρρενα διάδοχο. Βλέπετε τότε η επιστήμη δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσει προγνωστικά.......
Έτσι ο μπαμπάς Ευριπίδης αναγκάστηκε να πορευτεί με την νέα τάξη πραγμάτων. Δύο κόρες λίγο πριν την εφηβεία, και ένα νέο μέλος στην οικογένεια να κλαίει πάλι κοριτσίστικα για ντάντεμα και αγκαλιά.
Το όνομα μου δεν μου χαρίστηκε καθόλου τυχαία. Ήταν θέμα στρατηγικής και διορατικής σκέψης από τη μητέρα μου Μαίρη, που έχοντας εξασφαλίσει την εύνοια πεθεράς και μητέρας με τις δύο πρώτες κόρες, εξάντλησε την φαντασία της και την μόδα της εποχής, στο Χριστιανικό Χριστίνα.
Σήμερα έμαθα πως μεταξύ άλλων ονομάστηκα έτσι, γιατί «βρε παιδί μου, τα Χριστούγεννα το σπίτι είναι ούτως ή άλλως καθαρό , και να θέλει να σε επισκεφτεί ένας άνθρωπος , να μπορεί!»
Αν και μου ήρθε να βάλλω τα γέλια, δεν εξεπλάγην καθόλου. Μιλάμε για την ίδια μαμά, την πρακτική και προνοητική, που μετρούσε τα βήματα από την αγορά προκειμένου να αγοράσει το νέο μας σπίτι. Για κουμκάν και κουτσομπολιό ούτε συζήτηση! Και φυσικά ούτε και χρόνος. Χαμένος...........
Τον τελευταίο καιρό μου συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ολοένα και περισσότερος κόσμος –γνωστοί και άγνωστοι με φωνάζουν Κατερίνα.
Εξαιρετικό όνομα με σαφείς αναφορές στην ελληνική δικογραφία ( Κατερίνα Κατερινάκι, Πασχάλης, Αχ βρε Ρίνα, Κατερίνα, Κώστας Μπίγαλης κτλ).
Για ιστορικούς λόγους αναφέρω πως και την μεγάλη μου αδερφή/ πρότυπο/ Υπερεγώ μου, την λένε έτσι. Άρα λογικόν να μπερδεύουν το όνομα μου, με το δικό της. Κάποιοι, έστω!
Οι υπόλοιποι όμως?
Για ευνόητους λόγους τελευταία άρχισα να ενθαρρύνω το κουσούρι, αντιδρώντας και σε αυτό το όνομα.
Σήμερα όμως με φώναξαν και Νατάσσα! Και αυτό πάει πολύ!
Υγ Για καλό και για κακό θα αρχίσω να εμβαθύνω στα άπαντα του Λουδοβίκου των Ανωγείων, και ρίχνω και μια ανάγνωση στην Γενική Παθολογία.
ΥΓ Με τα δίδυμα τι θα γίνει????
Μόλις έκλεισα σαφώς εκνευρισμένη το τηλέφωνο.
Καταρχήν, για να καταλάβετε, το χαρακτηριστικό μου είναι πως κατά καιρούς συγκεντρώνω τα νεύρα μου, τα οποία δραπετεύουν και περιλούζουν όποιον χριστιανό να βρεθεί στον δρόμο μου, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην άλλη άκρη του τηλεφώνου....
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον γραμματέα σε γνωστή δισκογραφική εταιρία, θυγατρική μεγάλου καναλιού (ναι την Heaven Music,για να μην σπάτε και το μυαλό σας,) που όταν μου ξαναείπε μετά από μια ώρα την ίδια δικαιολογία για την κυρία που δεν έβγαινε στο τηλέφωνο, ποίος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε....
Αλλά βλακωδώς είχα προλάβει στο πρώτο τηλεφώνημα να δώσω τα στοιχεία μου, και τώρα που το σκέφτομαι μάλλον πρέπει να παραιτηθώ της ιδέας πως θα μου κάνουν τα χατίρια, ή θα μου δώσουν τον τραγουδιστή που τους ζήτησα για συνέντευξη, ή έστω να βγουν στο τηλέφωνο.....
Στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι και τώρα αγαπητοί γρύλοι.
Το πρόβλημά μου είναι πως κυνηγάω το ελληνικό όνειρο. Νέα-επιτυχημένη-sexy
Στην δική μου περίπτωση τα πράγματα είναι λίγο περίπλοκα. Είμαι κάπως πέσε-πίτα-να-σε-φάω. Σε πλήρη αρμονία και ταύτιση, με το Αη Νικόλα βόηθα, όπου ο μπαιλντισμένος Άη Νικόλας απάντά « Ε,ΚΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΣΟΥ!!!!!»
Θα σας το εξηγήσω και αυτό με τη σειρά του. Κάποτε είχα ακούσει πως στο εξωτερικό κάποια ταλέντα τα τσιμπάνε στον δρόμο. Δεν σας κρύβω πως μου πήρε μόλις μερικά δευτερόλεπτα για να ταυτιστώ με το ταλέντο που περιμένει να ανακαλυφθεί, να αποθεωθεί, να γίνει το κέντρο του μικρομέγαλου κόσμου του!!
Πέρασαν μερικά χρόνια και αρκετές χαμένες ευκαιρίες, για να ανακαλύψω πως δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, αν και μέσα μου πάντα σιγοκαίει η ελπίδα......
Στην πορεία έμαθα πως χρειάζονται λίγη από την τύχη του Γκαστόνε, τα κότσια του Bruce Willis στο «Πολύ σκληρός για να πεθάνεις» (1,2 και 3), μια προσωπικότητα εξαιρετικά γοητευτική σαν τι δική μου, και οι δημόσιες σχέσεις του Γιώργου Ντάβλα.
Αλλά εγώ εξακολουθώ να ελπίζω πως θα δικαιωθώ και πως κάποια στιγμή κατά τα 86, όταν θα έχω τελειοποιήσει τις προαναφερθείσες δεξιότητες και φυσικά θα παραμένω, Ζωζώ Σαπουντζάκη ήτοι αδιευκρίνίστου ηλικίας, θα με ανακαλύψουν!!!
Ο λόγος που με εκνεύρισε είναι πολύ απλός.
Η μονομανία μου είναι το ελληνικό όνειρο να κλείσει με μια επιτυχημένη καριέρα στην τηλεόραση. Την ιδιωτική ή κρατική τηλεόραση, της πανελλαδικής εμβέλειας.
Ξέρω πως ίσως να έχετε σιχαθεί τις περισσότερες μορφές της σημερινής τηλεόρασης, αλλά σας δίνω τον λόγο της τσαπερδόνας τιμής μου πως εγώ δεν θα έχω καμία ανάμειξη με όλα αυτά. Τα κακά. Γιατί έχει και καλά, αλλά που να τα αναζητήσεις, μέσα στον οχετό?
Έχω λοιπόν φίλο και συνεργάτη που χάρη στην περίεργη εμπιστοσύνη που μου δείχνει, επιμένει πως η τηλεόραση είναι σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τα έντυπα στην δημοσιογραφική μου καριέρα.
Και αυτό με εκνευρίζει κάθε φορά που μου το λέει.
Μάλλον για την στην δική του άρνηση διακρίνω μια μελλοντική άρνηση από υπεύθυνους καναλιών, διευθυντές προγράμματος, και αρχισυντάκτες.
Φόβος παράλογος, αν σκεφτείτε πως έχω κάνει πολλές εκπομπές στην τηλεόραση, στην Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, μια όαση στην έρημο της προσωπικής μου αναζήτησης.
Και θα μου πείτε πολύ σωστά. Αφού είσαι βολεμένη εκεί τι τα θες τα μεγαλεία?
Γιατί η τοπική τηλεόραση είναι σαν πρόβα τζενεράλε. Τα κάνεις όλα όπως στην παράσταση αλλά δεν έχεις το κοινό από κάτω στο σύνολό του
Ατυχές το παράδειγμα γιατί ο κόσμος της Θεσσαλονίκης και της εμβέλειας της Δημοτικής Τηλεόρασης είναι αυστηρός αλλά και δίκαιος.
Το ένστικτό μου, μου λέει , όμως , πως αυτόν τον κόσμο, ίσως και να τον έχω με το μέρος μου. Άρα θα έχω και τον υπόλοιπο.
Και εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα........
Quiz Και γιατί κυρά μου δεν τα μαζεύεις να πας στην Αθήνα, αφού εκεί θα μάθεις τελικά πόσα απίδια βάζει ο σάκος???
Λύση:
Μα γιατί ακόμα περιμένω να με ανακαλύψουν!!!
Υγ μέχρι τότε πάω να μαυρίσω στην Χαλκιδική. Μην με πιάσει ο φακός σαν τη μικρή ολλανδέζα.. Και όχι τίποτα, αλλά το αριστερό μου προφίλ δε γράφει καλά με το καπέλο της....
