Ο μπούκλας είναι σε καραντίνα ή αλλιώς ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΤΣΑΠΕΡΔΟΝΑ

Όλα ξεκίνησαν πολύ απλά και τίποτα από όσα θα ακολουθούσαν δεν προμήνυαν τη μπόρα που θα ξεσπούσε....

Τελείωσα την δουλειά και άρχισα να ανηφορίζω από τον Λευκό Πύργο. Κοιτούσα ικετευτικά τους ταξιτζήδες στα μάτια ,που μάλλον διάβαζαν το μυαλό μου και ούτε να με φτύσουν. Πού, δηλαδή να σταματήσουν να με πάρουν....

Περνώντας από την Αλεξάνδρου Σβώλου σκέφτηκα πως θα ταν καλή ιδέα να δωροδοκήσω τον Μπούκλα με λίγο φρέσκο παγωτό από τον ιταλό, μπας και δεν πρόσεχε το άδειο ψυγείο με το μισό κρεμμύδι μέσα στο αλουμινόχαρτο, να υποδέχεται τον ανυποψίαστο πεινασμένο που το άνοιγε. Πήρα μισό κιλό, γιατί όσο έχουμε ,τόσο τρώμε. Σταματάμε μόνο όταν τα κουτάλια μας κάνουν θόρυβο μεταξύ τους, από τη σύγκρουση Ποτέ νωρίτερα....

Ανησυχητικό αν σκεφτείς πως με παρέλαβε 51 κιλά και ήδη η ζυγαριά μου με όση καλή θέληση και να έχει, δείχνει απηυδισμένη 58.

Μερικές φορές εις ένδειξη διαμαρτυρίας δεν ανάβει καν. Μάλλον σκέφτεται πως της πέφτω βαριά....

Ανεβαίνοντας και με την αγωνία να με λούζει μήπως το παγωτό λιώσει πριν την λεζάντα, βρήκα τον ταξιτζή που ονειρευόμουν, και ενώ έψαχνα με το ελεύθερο χέρι τα κλειδιά, τηλεφωνούσα στην Ναυσικά να μου πει αν το διαμέρισμα που νοικιαζόταν ήταν ίδια cc με το δικό της....

Έφτασα σπίτι, έκανα μια σύντομη στάση στο γαλακτοζαχαροπλαστείο της γειτονιάς που μέχρι και αυγό στρουθοκαμήλου βρίσκεις, αλλά τι να το κάνω εγώ το αυγό στρουθοκαμήλου?? Εδώ της κότας σου λέει και ακόμα δεν αποφάσισαν αν έκανε εκείνη το αυγό ή το αυγό την κότα.

Πήρα τα βασικά. Ζαμπόν, κασέρι, (φέτες τοστ είχα και μάλιστα χωρίς κόρα) κόκα κόλα, light για τον μπούκλα, αν και κατά τη γνώμη μου είναι εντελώς ξενέρωτος, και γάλα (άπαχο).

Τακτοποίησα το χάος στο δωμάτιο μου, ρούφηξα με την ηλεκτρική τα γαμωμυγάκια από το ταβάνι ( ακόμα δεν έχω ανακαλύψει που σκατά έχουν τη φωλιά τους) και περίμενα τον Μπούκλα (.....)

Μετά από ώρα και ενώ ανυποψίαστος ετοίμαζε τα cuba libre για να δούμε ταινία, του έκανα την ερώτηση παγίδα......

-Μπούκλα πως σου φαίνομαι σαν νοικοκυρά? (αθώο βλέμμα ,με αισιοδοξία δικαιολογημένη από την παραπάνω διήγηση) ...( και μόνο.....)

-Άθλια ( αυθόρμητη , ειλικρινής απάντηση) ( και φυσικά δίκαιος χαρακτηρισμός)

-Ε, όχι και άθλια. Γιατί άθλια? Που το στηρίζεις αυτό??

Αυτό ήταν ....Κάτι προσπάθησε να ψελλίσει αλλά το κακό είχε γίνει. Η νοικοκυρά μέσα μου θίχτηκε. Ανεπανόρθωτα. Εγώ δεν είπα να μου απονείμει το χρυσό ξεσκονόπανο, ή την χρυσή παρκετέζα.......απλά να αναγνωρίσει την ελάχιστη έστω προσπάθεια...

-Μπούκλα είσαι σε καραντίνα , του ανακοίνωσα ( με ήρεμη σταθερή φωνή)

Και συνέχισα αμέριμνη να πίνω το ποτό μου...........

Το βράδυ δεν θα ήταν ποτέ ξανά το ίδιο.......

ΠΟΙΗΜΑ

Έ ρε καημένε μπούκλα μου, τι σου μελε να πάθεις.

Σερβίτσια και τζετζερικά στο σπίτι μου να ψάχνεις

Λάβε φρου φρου κι αρώματα και δημοσιογραφία

Δεν βλέπεις τι απάντηση δίνει η αριστοκρατία?

Πάνε οι καιροί που θα βρήσκες το μοσχομυριστό φαγάκι

Δε βλέπεις τα αποτσίγαρα στοίβα μες το τασάκι??

Με θέλεις και νοικοκυρά και γκόμενα και μάνα

Δεν παίρνεις κανα μάθημα απ του «Μπορώ», την Άννα?

Μα αν πάλι θέλεις ντάντεμα και φρέσκια την ψαρούκλα

Ίσως τα μάτια τα στραβά κάνω για σένα Μπούκλα

Ίσως να απαρνιόμουνα μέχρι και την καριέρα

Αν λαμπερή την έβλεπα, απ το δεξί τη βέρα

Μα μέχρι η απόφαση να σου ρθει στο κεφάλι

Το ραντεβού θα δίνουμε απ το γνωστό κανάλι

Ίσως αυτά να σου λεγα αν ήθελα στεφάνι

Γιατί τη δύσκολη στιγμή, η απειλή μου πιάνει

Όμως κοιμήσου ήσυχος μέχρι το κικιρίκου

Μια τσαπερδόνα δύσκολα θα γίνει ΚΟΚΟΒΙΚΟΥ!

Για όσους την μαλακία την έκαναν πρωτάθλημα

Anonyme, ή και όποιος είσαι
Λοιπόν,μια το κάναμε υπερπαραγωγή κι επειδή όντως μάλλον εξόσων κατάλαβα πράγματι έχετε να γαμήσετε εδώ και καιρό (αλλιώς αυτή η εμμονή με το πρόσωπό μου δεν εξηγείται) αν και με μένα δεν έχετε και πολλές ελπίδες...αναγκάζομαι μια και είναι δικο μου το μαγαζί όπως μου υπενθύμησαν φίλοι και συναγωνιστές(!) να το κλειδώσω μέχρι να βρείτε το υποψήφιο θύμα
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΑΜΗΣΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ BLOG

Επομένως

στρώνω ξανά τα ρούχα μου, διορθώνουσα το μακιγιάζ μου και συνέχίζω να χαμογελώ


προς τους υπόλοιπους


υγ ζητώ συγνώμη για τον μετριασμό σχολίων

υγ οι ανεπίπεδοι και οι οργισμένοι βλέπετε

υγ κάτι ανθρωπάκια που δεν τους χωράνε ούτε τα ρούχα τους

υγ και μετά μου λέτε για φωτιές και παπαριές

υγ δεν κοιτάτε γύρω μας ,λέω γω?

υγ έ,ανεπίπεδοι!

Μετατραυματικό σοκ ή αλλιώς "πως ο koulourtzis και η fevis με βάλανε στην θέση μου"

H fevis και ο koulourtzis με μάλωσαν. Με λίγα λόγια μου είπαν πως εδώ ο κόσμος καίγεται και εγώ (όπως και το αγαπημένο σας παιχνίδι,αγόρια) χτενίζομαι.
Ο λογος είναι το προηγούμενο post μου.Ευκαιρία να το διαβάσετε,όσοι δεν το κάνετε για να έχετε μια γνώμη.Φυσικά και τα σχόλιά τους.


Η αλήθεια είναι πως συνειδητοποίησα κάπως αργά τη σοβαρότητα των γεγονότων. Οι πρώτες εικόνες δεν ήταν τόσο εντυπωσιακές. "Κάθε χρόνο τα ίδια " σκέφτηκα.....
Αργότερα κατάλαβα.....
"Κάποιος παρανοικός αποφασίζει για το μέλλον μας και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακολουθούμε αβοήθητοι την παράσταση, που εμείς είμαστε τραγικοί ήρωες και κάποιοι άλλοι αυτόχειρες.
Παρέμεινα καθηλωμένη σε όποιο κανάλι συντονιζόταν με τις προσπάθειες των κατοίκων να σώσουν ό,τι τους απέμεινε.Κάποιοι τα σπίτια τους, άλλοι τις ζωές τους.παρακολουθούσα τα κανάλια να κατασπαράζουν ,όμως ό,τι τους απέμεινε. Την αξιοπρέπειά τοςυ.....

Ο κάθε ένας απο μας βιώνει τις δύσκολες ώρες με τον δικό του προσωπικό τρόπο.
Ο koulourtzis αφήνοντας ισοπεδωτικά αποδοκιμαστικά σχόλια λέγοντας πως "διαβάζοντας το post σου θυμήθηκα γιατί υπάρχει κίνδυνος στην Ελλάδα να μην αλλάξει ποτέ τίποτα"

Μακάρι να είχα στα χέρια μου ένα κομμάτι από το μέλλον της Ελλάδας.Πίστεψέ με, θα το έκανα όσο πιο όμορφο γινόταν.

Η fevis κάνοντας μια γλυκιά υπόδειξη για την μάλλον άχαρη διαχείρηση του προσωπικού μου χώρου, και αντιμετώπισή μου στο θέμα.

Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Πολύ καλά.
Koylourtzi συμπάσχω όσο και να σου φαίνεται πως επιδεικνύω " κακόγουστη αναισθησία για την πύρινη λαίλαπα που συμβαίνει γύρω μου"

Δεν δικαιολογούμαι.Εξηγούμαι.
Απλώς ντρέπομαι για όσα συμβαίνουν.
Και γι αυτό αντιμετωπίζω την κατάσταση με τον δικό μου προσωπικό τρόπο.

Και έχω και φίλους εδώ μέσα.Που άλλοι με μαλώνουν και άλλοι μου θυμώνουν.
Αλλά θα είμαστε αύριο ο ένας κοντά στον άλλον, όταν θα έχουν όλα πια περάσει.

Ελπίζω μόνο το αύριο να έρθει σύντομα

Γιά όλους.

Ο μπούκλας γκρινιάζει. Από το πρωί μπαινοβγαίνει σε διάφορα blogs (είναι νεοφώτιστος) και συμπεραίνει πως οκτώ στους 10 blogers είναι ηλίθιοι. Εγώ δεν συμφωνώ αλλά, αγαπημένοι μου, καλού-κακού δεν φροντίζουμε να συμπεριλαμβανόμαστε στους δύο που είναι οι καλοί? Όλοι όμως. Είναι διαταγή

Ο Κωστάκης είπε πως η χώρα είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.....Έ ρε γλέντια που θα κάνει ο Μακρόπουλος που τον πρόλαβε στην στροφή.....

Τελικά την φίλη 5000 την πήρε ο γκόμενος. Φυσικά και εξακολουθούν να ισχύουν τα όσα έχουμε πει μεταξύ μας στο προηγούμενο post.

Την Παρασκευή το βράδυ πήγαμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια του μπούκλα στο Interni. Δεν είναι του απολύτου γούστου μου, μια και τελευταία η μούρη μου έχει μάλλον πάρει αέρα (τώρα που το σκέφτομαι). Παρ όλα αυτά ήπιαμε σαν τα φίδια, έφαγα κάθε κομματάκι παρμεζάνα και πραγματικά μουχλιασμένο τύπου ροκφόρ, που σιγά μην μας σέρβιραν κανονικό με 100ευρώ το μπουκάλι και έμαθα πως δύο εντέλει ήταν οι γνωστοί/συνάδερφοι/ φίλοι σε αμφισβήτηση που έγραψαν αρνητικά σχόλια στα έντυπα που έχουν ανταπόκριση από Θεσσαλονίκη.

Σταματώ εδώ για να επισημάνω πως, μάλλον αυτό σημαίνει πως πάει όντως καλά η καριέρα μου. Για να γράφουν χοντράδες.... Εκτός πια αν έχω χάσει κάθε μέτρο και όντως είμαι όπως με περιγράφουν. Επιφυλάσσομαι...

Το τηλέφωνο εξακολουθεί να μην χτυπάει για την μεγάλη πρόταση. Λογικό. Στον Alpha πήραν την Στάη. Στον Star την Αλούπη, (που σημαίνει πως έκλεισαν σε Χριστίνα) στον Αντ1 δεν θέλουν μελαχρινές που δεν τους κάθονται, άρα τι μένει?

Α! Μάλλον θέλω να επιστρέψω στο ραδιόφωνο. Αν διαβάζει κανένας υπεύθυνος προγράμματος ας κάνει πρόταση. Όμως, είπα μάλλον. Μην ξεχνιόμαστε. Επομένως η πρόταση θα πρέπει να είναι δελεαστική προκειμένου το μάλλον να γίνει Θέλω χωρίς επιρρήματα....

Η εκπομπή μου τελικά δε θα ονομάζεται Ατίθασα Πιάτα. Κάποιος απίθανος έχει κατοχυρωμένο τον τίτλο στο επιμελητήριο! Όχι πείτε μου. Τι τύπος μπορεί να είναι αυτός που κατοχυρώνει αυτόν τον τίτλο. Βέβαια ο nanakos μου είχε πει πως το έχει ακούσει να το λένε στην Ψαροκωστούλα προ 90ετίας, καλοκρατιέται βλέπεις ο nanakos……..

Μάλλον θα την ονομάσουμε «Κάτω τα χέρια απ το καπάκι» ή « Για τα πιάτα σου μόνο...» Ψηφίστε

Αυτά . Μπαίνω να σας διαβάσω.Όλους.

Υγ Και αυτό είναι πράγματι απειλή!

Υγ 2 Το video που ακολουθεί είναι απόσπασμα από την τελευταία μου εκπομπή πριν καμία βδομαδούλα

He's Just Not That Into You

Και ζεσταίνομαι και ο καφές έχει ληγμένο γάλα και έχω παχύνει........

Η φίλη no 5000 μου μιλάει για τον γκόμενο, που δεν απαντάει στις κλήσεις ούτε της τηλεφωνεί μετά, αλλά περιέργως βρίσκει χρόνο να στείλει μήνυμα.

Θα μπορούσα να την προσγειώσω με τον τίτλο ,του τελευταίου best seller των παραγωγών του sex and the city «He's Just Not That Into You» ,αλλά και γω τα ίδια δεν έκανα παλιά? Που να την δεχτείς την απόρριψη όταν σου ρθει αναπάντεχα και ενώ όλα τα παρακάτω σου φαίνονται πιο πιθανά

Σκηνή πρώτη

Ο γκόμενος έχει πέσει θύμα απαγωγής σπείρας κακοποιών

Οι κακοποιοί του επιτρέπουν να απαντήσει στις κλήσεις με μηνύματα, αλλά του απαγορεύουν (με κίνδυνο- φυσικά- την ίδια του τη ζωή )να μιλήσει

Σκηνή δεύτερη

Ο (ίδιος) γκόμενος είναι σε meeting δουλειάς.Μόλις έχει πάρει προαγωγή. Του χει κοπεί η λαλιά από την χαρά. Του μένει η δακτυλογράφηση

Να πηδάει και άλλη γκόμενα, ούτε συζήτηση. Να βαριέται τη δικιά μας, σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Να θέλει κάτι χαλαρό , μα we had a moment!!

Γι αυτό η Oprah έκανε τέτοια χαρά που βγήκε το βιβλίο και μια ολόκληρη εκπομπή την είχε αφιερωμένη Από δω και στο εξής κάθε φορά ,θα χε να χαρίζει το βιβλίο στις φίλες που δεν έλεγαν να καταλάβουν, γιατί εξαφανίστηκε /δεν ξαναεμφανίστηκε/ έγινε άφαντος/ ούτε να την χέσει δεν θέλει, αλλά εκείνες ούτε να το υποψιαστούν.

Γιατί κακά τα ψέματα το σε ελεύθερη μετάφραση και χωρίς ιδιαίτερο τακτ «αγάπη μου σ’εχει χεσμένη» δεν σου αφήνει και πολλές ελπίδες.. Ενώ το «he is not than in to you» κάτι που η αγγλική δεν είναι μητρική σου και το Lower το πήρες με το ζόρι, κάτι που σου κάνει σε πιο cosmopolitan, το καταπίνεις πιο αβίαστα.

..λούσο και χορό....

πάω για πεντικιούρ
για τις επόμενες 2 ώρες θα βουτάω τα τηλεοπτικά μου πόδια –γιατί μπορεί να βλέπουμε «με τα μάτια της Έλλης» αλλά ίσως κάποτε να περπατάμε με τα «πόδια της Χριστίνας» - σε μια ηλεκτρική λεκάνη με μπουρμπουλήθρες, που ελπίζω η γείωση της να έχει iso, διαφορετικά τη βάψαμε
Θα μιλάω για τραγουδιστές και ηθοποιούς και ό,τι μπορεί να τους αφορά και θα σκέφτομαι με την πρέπουσα σοβαρότητα, αν το χρώμα θα πρέπει να είναι σκούρο κόκκινο προς κερασί, και αν αναδεικνύει την προσωπικότητά μου, ή πρέπει να καταλήξω στο καθωσπρέπει «γαλλικό» που θα αποπνέει τα πρέποντα.
Αν με πετσοκόψει το κορίτσι με την πένσα, θα υπομείνω στωικά τον πόνο. Δεν μου φτάνει που στρογγυλοκάθομαι και εκείνη γέρνει να φτιάξει τα νύχια μου, με κίνδυνο η κύφωση της να αγγίξει τα όρια του Κουασιμόδου, θα είμαι και ιδιότροπη?
Τις σιχαίνομαι τις σνομπ καρακαλτάκες που επειδή ο χαμηλός τους κώλος ήταν επιδέξιος και μπήκε στα μεταξωτά βρακιά του πλούσιου συζύγου τους, όλη τους την ξιπασιά την εξαντλούν στην μανικιουρίστα τους.
Οι γύρω κυρίες θα με κοιτάνε με μισό μάτι, τα κορίτσια του U GOT NAIL θα γελάνε με τα αστεία μου, και πάνε οι 2 ώρες!


υγ αύριο είναι η τελευταία μου πανηγυρική εκπομπή.
κόβεται εκτάκτως λόγω εκλογών. α ,ρε κωστάκη τι μας κάνεις....
θα ενταχτώ από την Πέμπτη στο δυναμικό της εκπομπής «καλό καλοκαίρι» που εκπέμπει καθημερινώς 19:00-21:00.έως και τις 31 Αυγούστου.Ζωντανά. ίσως να μην μιλάω και πολύ,αν χρειαστεί. Αλλά μάλλον θα μιλάω πολύ, κατά πως το βλέπω..... Μη γελιόμαστε!

ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

Μπήκα. Άφησα τα πράγματα στο χωλ (ακαταστασία/ βαρεμάρα), έτρεξα στην τουαλέτα( ακράτεια/ γεράματα) ενώ ταυτόχρονα μιλούσα για δουλειά (ξεδιαντροπιά) , και άρχισα να ξανακάνω 2 το ενιαίο μου φρύδι (καθαρή τεμπελιά, τύπου «ποιος θα το καταλάβει τώρα ότι δεν έχω κάνει beaute για μέρες» )

Άρχισα να διαβάζω με μανία blogs (εξάρτηση) και να αφήνω comments σε κάθε ένα από τα περίπου 60 που επισκέφτηκα ( παράνοια) αφού πρώτα διάβασα και τις απαντήσεις στα προηγούμενα comments σε προηγούμενα blogs ( σχιζοειδής προσωπικότητα με μια απλή ματιά)

Τώρα με έναν ελαφρύ πονοκέφαλο τύπου «διάβασα 60 blogs,χωρίς φως και ανεμιστήρα» και περιμένοντας τον Νίκο να πάμε σινεμά σε μια ταινία που ο τίτλος τη μου θυμίζει τηλεφωνική εξυπηρέτηση (1408 ) γράφω μην τυχόν και ένας από τους 60 με πιάσει να έχω στην ημερομηνία του blog 16 και όχι 19, όπως και οι περισσότεροι (ψύχωση).

Όλα αυτά τα γράφω με απλωμένη την αντιβιοτική κρέμα που μου σύστησε ο Κυριάκος ( δερματολόγος) για την όχι τόσο λεία επιδερμίδα μου( αρχή ακμής λέει) αλλά αυτήν την Ακμή εγώ θα την κατατροπώσω αν καταφέρω να ξεπλύνω ποτέ την κρέμα, που επειδή βαθμηδόν στεγνώνει και ξεραίνεται, μου επιτρέπει μόνο μια έκφραση να έχω, της αδιάφορης

Και πρέπει να σκουπισωσφουγγαρίσω και μέχρι τις 21:30, δηλαδή έχω άλλα 21 λεπτά στην διάθεσή μου, μέχρι να έρθει ο Μπούκλας (Νίκος) να με πάρει μπανιαρισμένη και φρέσκια (αδύνατον)

Αλλά το bloging bloging.(δείτε τίτλο σημερινού post)

ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!

Το πρώτο και τελευταίο καλοκαίρι των 31 μου χρόνων.
Ούτε ιδιαίτερα σημαντικό. Ούτε και εντελώς ασήμαντο. Δηλαδή ό,τι ακριβώς με εκνευρίζει.
Σύμφωνα με τους αστρολογικούς χάρτες από Σεπτέμβριο θα βρω την ιδανική δουλειά/σχέση/φιλία. Είναι να μην τον περιμένεις?
Πολύ ανακουφιστικό ακόμη και αν δεν πραγματοποιηθεί ποτέ. Καταρχήν γιατί ξεκινάς με τις γκαντεμομέρες πίσω σου, και θες δεν θες μια αισιοδοξία την διατηρείς σε επιφυλακή.
Ύστερα, επειδή κρατάς την ανάσα σου σε κάθε τηλεφώνημα, ,μήπως και είναι αυτό το σημαντικό για την δουλειά που περιμένεις. Γιατί δεν μπορεί. Θα χτυπήσει το γαμωτηλέφωνο και θα σε ζητήσουν μετά δόξης και τιμής…..(από κάπου άκουσα ότι έτσι ζήτησαν την Φαίη Σκορδά από τον Alter και λέω μπας και λειτουργήσει και προς άλλες κατευθύνσεις. Μόνο όσων αφορά στην πρόταση…)
Συνεχίζω να πιστεύω πως ο Σεπτέμβρης που καραδοκεί είναι σαν τη Δευτέρα Σε βρίσκει χαλαρό και βάζει τα δυνατά του να σε ρίξει. Ή αυτός μήπως είναι ο Αύγουστος?
Σε μια από τις δεκάδες τηλεοράσεις της Τv100 παίζει σε επανάληψη ένα από τα καλύτερα «η ζωή είναι παιχνίδι» Ο σημερινός τίτλος-σπαζοκεφαλιά είναι «Γιατί κάνουμε πλαστικές?» Μάλλον, γιατί έτσι.
Όπως και τα περισσότερα. Είναι η αγαπημένη μου αποστομωτική απάντηση, πάντα πρόθυμη να αφοπλίσει οποιονδήποτε πάει να μου τη σπάσει.
Αυτό όμως που δεν αντέχω, αλλά και που βαριέμαι να πολεμήσω είναι η μετριότητα.
Και ιδού το δίλημμα: α)Να επαναπαυτώ στην μέση- με τάση ανοδικής πορείας- που πολύ ξεκούραστη ακούγεται ,και χωρίς προσπάθεια, ή β)να ανασυγκροτηθώ και να στοχεύω μόνο στην κορυφή που θέλει ζόρι και αντιτίθεται της Ταυρίσιας μου τεμπελιάς και νωχελικότητας?

Επειδή στρογγυλοποιώντας τον Αύγουστο είμαστε πιο κοντά στο τέλος του, και στο τέλος εποχής ,σας εύχομαι καλό καλοκαίρι
Έτσι για να την σπάσω και σε αυτόν !

εχέσθην πατοκόρφως

Ακούω ήχους θάλασσας μέσα στο τραγούδι που ντύνει το post της γαλαζοαίματης και με παίρνουν τα σκάγια από την αλμύρα.....

Το μαγαζί κατεβάζει κεπέγκια για σκ.

Το τελετουργικό έχει ως εξής: επειδή η ζωή είναι ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε, πετάω με τυχαία συναισθηματική σειρά τα απαραίτητα στην πιο τελευταία βαλίτσα που έχω.

Δεν είμαι καθόλου της λεπτομέρειας. Αυτό δεν σημαίνει ό,τι νομίζετε. Δεν σημαίνει για παράδειγμα πως δεν αγγίζω την τελειότητα..Αντιθέτως δεν αφήνω τις λεπτομέρειες να μου χαλάνε την διάθεση και κυρίως τη μέρα.

Δεν είναι πλυμένη η μπλούζα που σκόπευα να βάλω? Εχέσθην πατοκόρφως . Θα βάλω την πρώτη επιλαχούσα.

Δεν μου βγήκε το αρχικό σενάριο της μέρας? Βολεύομαι με το plan B. Αφού ειδοποιήσω για false alarm όσων η καλή διάθεση εξαρτάται κατά ένα μέρος και από μένα

Επειδή λοιπόν λόγω δουλειάς ,διακοπές –εργασία σημειώσατε 2,πάω σκ. Πσκ.πσκδ!

Θα γυρίσω Δευτέρα πρωί,θα βγω ζωντανά στην εκπομπή το απόγευμα-που ποιος θα με δει δεν ξέρω στις 15 45 ,που ούτε ο περιπτεράς του λευκού πύργου δεν είναι ανοιχτός.....και θα ξαναφύγω το βράδυ Αν η τσαχπινιά και το γεμάτο λύπη χαριτωμένο ύφος μου πείσει τους υπεύθυνους να μου δώσουν άδεια από τη σημαία για την Τρίτη, δεδομένου πως Τετάρτη φρόντισε η παναγίτσα να μην δουλεύουν ούτε οι δημόσιοι ούτε οι δημοτικοί υπάλληλοι!

Παίρνω το λαχταριστό μου μπουκλωτό αγόρι αγκαλιά και τραγουδώ Κυριακή, γιορτή και σχόλη να ταν η βδομάδα όλη.......

Θα με βρείτε στον ναυαγό ,στο πρώτο πόδι, ημιλυπόθυμη από τα μοχίτο.

"ΑΤΙΘΑΣΑ ΠΙΑΤΑ"

Μόλις θυμήθηκα πως ξεχνάω. Σημαντικά και ασήμαντα.

Και αν η κληρονομικότητά μου δεν περιοριστεί στον τροφαντό μου σωματότυπο που με πόνο καρδιάς και στέρηση διατηρώ αδύνατο, κακά τα μελλούμενα.

Η μαμά θυμάται. Να ανησυχεί διαρκώς για μας. Και ξεχνά.. Όσα δεν την συμφέρουν και όσα δεν την ενδιαφέρουν..

Η γιαγιά ξέχασε μια και καλή. Ευτυχώς μαζί με άλλα, και τα ενοίκια που της αντιστοιχούν. Ήταν ικανή να τα διαγράψει όλα από μνήμης, εκτός από την επικαρπία....Και αυτό της κληρονομικότητας μας.

Γι αυτό γράφω. Και μετρώ τις μέρες με τις αναρτήσεις...................................................................................................................................

Το πρωί πέσαμε σε φρικτό μποτιλιάρισμα επιστροφής. Το γνωστό του Αυγούστου. Από το πρώτο πόδι.

Έφτασα στο κανάλι άρον άρον και ετοίμασα τα θέματα της σημερινής ζωντανής εκπομπής .

Από Σεπτέμβρη ξεκινώ νέα εκπομπή. Μαγειρικής. Θα μου μαγειρεύουν οι καλεσμένοι σπίτι τους. Ή σε εστιατόρια. Και θα έχει και στήλες γύρω από το θέμα.

Ανακοίνωσα τον τίτλο της νέας εκπομπής « Ατίθασα Πιάτα» σε κάποιον που περίμενε μαζί με τον τίτλο και την περιγραφή της ,και συνέχισα να ασχολούμαι με τα της τωρινής.

Έπαιξα σε επανάληψη την συνέντευξη του Ρέμου. Και θα την παίξω ξανά και ξανά.

2 μήνες έμεινε Θεσσαλονίκη, και έδωσε συνέντευξη μόνο σε μένα. Τέλος.

22 λεπτά στρογγυλοκαθόμουν δίπλα του στο πλάνο με τα φούξια μου ,και 22 λεπτά του υπέβαλα ερωτήσεις γενικού ενδιαφέροντος . Στις ερωτήσεις που ήταν πιο αυθόρμητες, δεν πήρα καμία αυθόρμητη απάντηση.. Μάλλον λογικό. Ίσως και όχι. Γιατί τα γνωστά ο κόσμος τα ξέρει. Αυτά που ρώτησα, όχι. Και στοίχημα πως θα θελε να τα μάθει. Είπε και για τον Ηρακλή. ό,τι δεν θα τον αγόραζε. Αλλά τελικά τον πήρε.που να ξερε ότι θα ξανάπαιζα τις δηλώσεις!

Για όσους ο Ρέμος δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, απαντώ: Μέχρι να μου κάτσει κάτι σε πιο έντεχνο αρκούμαι στις δικές του πλατίνες.

Εγώ γουστάρω και τη μουσική του.

Υγ όσοι θέλετε, και ξέρετε πως η Θεσσαλονίκη είναι η μόνη πόλη που γράφεται με «2 σ» αλλά προφέρεται με «2 λ» ,είστε οι επόμενοι καλεσμένοι

Υγ αλλά ετοιμάστε και 2 αυγά μάτια για το καλό.

Υγ ...και οι υπόλοιποι.....

Σαφώς και θα προτιμούσα να ανέλυα κάτι σε Ρασούλη που αν χρειαστεί τον σφυρίζω πλένοντας και τα πιάτα,- γιατί αυτή είναι η επιτυχία του Ρασούλη, σου το περνάει το μήνυμα, την ώρα που δεν το σκέφτεσαι και έτσι το νόημα αποτυπώνεται.

«Αχ Ελλάδα θα στο πω, πριν λαλήσεις πετεινό, δεκατρείς φορές μ’ αρνιέσαι»

Στην Ελλάδα ζει ο Μανόλης. Με την Γαλλία να τα βάλει????

Αλλά μια και μου κατσε Τσόρτσιλ, όπως διέταξαν τα diastimata θα το πιω το πικρό το ποτήρι.

Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Γουίνστον Τσόρτσιλ

Σαφώς και οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Γιατί ο όμοιος στον όμοιο και η κοπριά, ξέρετε που.

Εγώ τώρα δεν έχω πρόβλημα με τους ηγέτες, αλλά κάπου κάπου μου θυμίζουν και τους εργοδότες. Γιατί και ο εργοδότης ,μιας μορφής ηγέτης είναι. Και ούτε αυτός μου αξίζει, αλλά και του πέφτω και πολύ..

Κατά δεύτερον

Ο μόνος που καταλαβαίνει το ζόρι σου, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός

Μα μήπως έχει νόημα να το καταλάβει και κανένας άλλο? Να μου πεις να σε βοηθήσει να το λύσεις, πάει και έρχεται. Αλλά καταλάβει δεν καταλάβει, ένα και το αυτό. Άσε να το περνάς καλύτερα μόνος σου. Μη σου πω, πως μπορεί να σου αφιερώσουν και τις αιτίες! Αν όμως σε βοηθάει το να το μοιραστείς ή θα σου δώσει ιδέες, πες το.

Τώρα μεταξύ μας μιλάω και γω που όλοι πάνω μου πέφτουν να με βοηθήσουν, αλλά προετοιμάζομαι, μήπως και μου φανούν κάποτε χρήσιμες οι συμβουλές μου. Δεν το παίζω και στο στοίχημα..... ήδη έχω υποψίες πως έρχεται σιγά σιγά η ώρα μου.....

Και οι δύο δικές μου........

Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχάριστου

Καθώς επίσης και το

Στο βάθος κήπος

Ποτέ δεν ήμουν ο τύπος που μπορεί να θυμηθεί τσιτάτα. Πολλά τα βρίσκω πετυχημένα, τα χρησιμοποιώ και τα ξεχνώ αμέσως μετά. Μόλις τα ξαναδώ κουνάω το κεφάλι μου με περισπούδαστο ύφος τύπου «τι είπες τώρα.....»

Γι αυτό έχουμε άλλωστε και το ντάουν τάουν.Για να βρίσκουμε σοφά λόγια , σοφών ανθρώπων…..

Αχρείαστα να ναι!

Εμένα μου αρέσουν οι παροιμίες.

• Ή στραβός είναι ο γιαλός ,στραβά αρμενίζουμε
• Ήτανε στραβό το κλίμα το φαγε και ο γάιδαρος
• Της στραβής «ψιλής» της φταίνε οι τρίχες..
• Στραβα με να σε τραβώ ,ν’ ανεβούμε στο βουνό και τέτοια.

Και η τριλογία

Η φαφούτα τρώει φρούτα και για μας ούτε γιαρμάς

Και φυσικά

Ο έξυπνος παραδέχεται, ο πονηρός δικαιολογείται ο ηλίθιος επιμένει.....

Που ήδη έχουμε σχολιάσει ώς του πρέπει σε πεπερασμένο ποστ

ένοχη, κύριε δικαστά!

Ότι την αισθάνομαι μια ντροπή που τόσες μέρες λούφαρα, την αισθάνομαι

Κακό πράγμα η ενοχή ρε παιδί μου όμως. Αλλά μόνο για τους ενοχικούς. Αυτούς που την νιώθουν στο πετσί τους. Τους καθαρόαιμους. Αυτούς που αισθάνονται ένοχοι γιατί την έφαγαν την σοκολάτα. Αλλά την έφαγαν και μέχρι τέλους. Και εκείνους που το κάπνισαν το τσιγαράκι, ενώ σκοτώνει. Και δεν το φχαριστήθηκαν κιόλας. Λόγω ενοχής!

Έτσι και γω. Εδώ και μέρες πάω κάτι να γράψω. Μπαίνω στο blog,ελέγχω τα σχόλια, βγαίνω. Πάω να αρχίσω, σταματάω.

Όταν έχω πολλά να γράψω, δεν γράφω τίποτα. Που να αξιολογείς τα σημαντικά. Και αν παραλείψω κάτι? Αν δεν το εξηγήσω όπως του πρέπει?

Και να και η ενοχή, που θα με ξεχάσετε γιατί δεν προσπάθησα!

Τώρα λοιπόν τον έστρωσα τον ελληνικό μου κώλο. Άλλο μεγάλο θέμα ο ελληνικός κώλος. Μην του δώσεις αέρα να στρογγυλοκαθίσει. Απλώνεται κιόλας!

Επισήμως οι διακοπές μου έχουν τελειώσει. Ανεπισήμως μένουν κάποιες υποψίες για άδεια από τη σημαία. ( Νικολάκη παρεμπιπτόντως μήπως να σου τα έπλενα τα χακί, μπας και μας χρειαστούν για καμιά περιπολία, με το καλό?) Τζουπ, και το άλλο ζήτημα. Το στρατιωτικό του Νίκου. Μια ενοχή και ένα κακό που έχουμε και αυτό το ζήτημα να τρέχει.....

Τι κατάλαβα? Άρχισα να μετράω θέματα και ξέχασα που ήθελα να καταλήξω.

Γιατί μήπως ξέρω που θέλω να καταλήξω? Έκπληξη! Πακετάκι με νέες δωροενοχές.

Ενοχές που δεν προσπαθώ όσο πρέπει ,γι αυτό που υποψιάζομαι πως θέλω.

Ενοχές που δεν αισθάνομαι σίγουρη για μένα. Ενοχές που δεν έχω αντίληψη των πραγμάτων όπως ο μέσος άνθρωπος.

Ενοχές για το σοβαρό κείμενο. Δεν μου πάει το σοβαρό. Ξεκάθαρα πράγματα. Μπορώ να τα αντιμετωπίζω όλα με μεγαλύτερη αφέλεια. Προσόν και αυτό. Απλώς το σοβαρό μου προφίλ, δεν ψήνει. Και το δεξί μου επίσης.

Σοβαρές ενοχές. Αναίτιες τις περισσότερες φορές. Χειρότερες από τις άλλες με αιτία.

Απαπα.

Αισθάνομαι ένοχη που έχω ενοχές.

Η χειρότερη όμως ενοχή από όλες , πως θα νομίζετε πως κάτι μου συμβαίνει και παίρνω τη ζωή μου πιο σοβαρά από όσο φαίνεται. Δηλαδή ,κάπως σοβαρά.

Μην ξεγελιέστε.......

Τώρα εγώ φταίω, που και αυτό αξίζει μια ενοχή?

υγ παίζει να μπερδεύω την ενοχή με την ανασφάλεια?

υγ πάλι τα σημαντικά τα άφησα απέξω

υγ ..........μην λέμε συνέχεια τα ίδια......