drink to get drunk

«Το βράδυ θα έρθεις στο κάλεσμα της Moet, θες δε θες » φώναξα στη Βάσω.

 

Μου τσίριξε να αφήσω τα πάρτυ και να κυνηγήσω τη διαπίστευση για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου γιατί κι εκεί σαμπάνιες θα σερβίρουν , της απάντησα «το καλό που τους θέλω» γιατί  πίνω μόνο αφρώδη ποτά, και μου συνέστησε να ανοίξω μια κάσα Δουμπιά  για το μάτι.

 

Της είπα να πάει να ντυθεί νοσοκόμα μπας κι εχει καμιά τύχη με τον  Willem Dafoe που είναι ο φετινός προσκεκλημένος του Φεστιβαλ, αν και ευχαριστως θα την φόρτωνα στο Midnight Express του Oliver Stone

Τόσο καιρό άλλωστε  προσπαθεί να με παρασύρει στην Κωσταντινούπολη...

 

Στο κάτω κάτω την υποχρέωσή μου στην τέχνη την ξεχρέωσα το σαββατοκύριακο που με μεγάλη χαρά παρακολούθησα τον Κύριο Επισκοπάκη στο 104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης, όταν με αποτελεσματικούς εκβιασμούς βρήκα εισιτήρια για την παράσταση.

Είχα ακούσει ότι η προπώληση των εισητηρίων θα κρατούσε για κανά-δυο μήνες, κι εγώ στην ουρά τόσο ούτε να το σκεφτώ να κάτσω

Εγώ είχα πει στους «υπεύθυνους» να μου βρουν πάση θυσία θέση. Ας ήταν και του Μάινα βρε αδερφέ, εκεί θα τα χαλούσαμε ?

 

Η φίλη μου στο τηλέφωνο συνέχισε να με κατηγορεί αβάσιμα λέγοντας ατάκες του τύπου «ξέρεις τα πάρτι  που θα γίνουν πριν καν τα σκεφτούν οι διοργανωτές»,  αν και στο τέλος παραδέχτηκε ότι τουλάχιστον  ανακουφίζεται στην ιδέα πως κάποια μέρα θα πνιγεί μέσα στο ίδιο της το σάλιο και δεν θα τη βρει κανείς εκτός από μένα που θα την κυνηγάω να πάμε σε κάποιο κοσμικό

 

Κλείσαμε το τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού για το επόμενο Roland Garros που αν μη τι άλλο πληρεί όλα τα κριτήρια