31 October 2008

on the road (TGIF version)

«Κοπελιά, μην με παίρνεις, το χω κλειστό» μου σφύριξε ο τύπος που πέρασε δίπλα μου και με είδε  να προσπαθώ να σχηματίσω ένα νούμερο στο κινητό μου

 

Μου ρθε να βάλω τα γέλια, αν και σαφώς  προτιμώ το «δεσποινίς» από το φρικτό «κοπελιά»  γιατί αν μη τι άλλο το σχόλιο, αντιθέτως με το κούρεμα του ,ήταν πρωτότυπο.

Aλλά δεν θα πρεπε κιόλας να με δει να χασκογελάω.

«Χάθηκε ο κόσμος πια τα  γυαλιά να κάλυπταν και το στόμα» σκέφτηκα,  αν και μου φάνηκε πολύ αισιόδοξο που τ αγόρια- παρά την κίνηση που προκαλούσε το τεράστιο φορτηγό και έκλεινε την ΕΒΓΑ της γειτονιάς και τα τσάρκα των σύντομα εξοργισμένων διερχομένων, -συνέχιζαν  να πειράζουν τα κορίτσια

 Στο δρόμο τουλάχιστον.

Γιατί στα μπαρ απ ότι με έχει διδάξει η ζωή προτιμάνε να το ρίχνουν στους ξηρούς καρπούς. Και μάλιστα, παρά τις προειδοποιήσεις του Ευαγγελάτου….

 

Λίγο αργότερα ένας από τους οδηγούς προσπάθησε  να με πατήσει, εγώ έκανα πως δεν το κατάλαβα γιατί έτσι πρέπει να κάνεις με τους επιδειξίες και τους απειλητικούς οδηγούς,  μπήκα στο πρώτο ταξί που δεν έβρισε στο άκουσμα της Πολυτεχνείου και υπέστην  το πρώτο σοκ της μέρας όταν άκουσα την κυρία με το κομοδινί μαλλί στο μπροστινό κάθισμα να λέει « μας τα πρηξες» για το αμέσως επόμενο φορτηγό που έκλεινε το δρόμο

 Αν και μεταξύ μας, εγώ το βρήκα χαριτωμένο.

 Μάλλον θα φταίει που  στη μάσκα του έγραφε Φιλλελλ- Οινων, και όπως και να το κάνεις ,οι άνθρωποι με χιούμορ χρήζουν επιείκειας

 Αντίθετα με την κακογουστιά όπου η υπομονή εξαντλείται

 

Τουλάχιστον στο δικό μου σύστημα αξιών

 

 

 

 

9 comments:

the_don said...

Έγραψες:
"...Γιατί στα μπαρ απ ότι με έχει διδάξει η ζωή προτιμάνε να το ρίχνουν στους ξηρούς καρπούς. Και μάλιστα, παρά τις προειδοποιήσεις του Ευαγγελάτου"

Απάντηση: Έλα Αθήνα!

υγ. κι εδώ υπάρχουν "φάροι"(ξέρεις με το ποτό στο χέρι που κοιτούν δεξιά κι αριστερά), αλλά λίγοι! Η Αθήνα ευνοεί τους τολμηρούς.

υγ2. Βρε μπας και μιλώ προσωπικώς αποκλειστικά; Μπα;;; αφου με τους φίλους μου τα μεσημεροαπογευματόβραδα Κολωνάκι τα ίδια κάνουμε!

Ουφ! Ανακουφίστηκα που σου 'πα μια μεγαλόστομη χαμουτζίδικη παπαριά!

Κωστής Κατσακιώρης

Anonymous said...

Δεν ξέρω πόσος κόπος χρειάστηκε αλλά τολμώ να πω πως επανήλθες.

υγ
για σένα λέω και είναι αλήθεια

Vrakas Kostas said...

Αγαπητη φιλενας...
ειχα καιρο να περασω και εξεπλαγην ευχαριστως!
Με αλλα λογια Χριστινα,γραφεις καταπληκτικα!!!
Αν γινοταν,θα αφαιρουσα ολα τα κατα καιρον ακαλαισθητα σχολια που εχω αφησει εδω.
Τα σεβη μου!

maria λεμονατη! said...

συμφωνω.

Μιλ1 said...

Συμπέρασμα: Αντρες και ταξιτζήδες είναι ίδιοι, είτε βρίσκεσαι βόρεια είτε νότια.
Και σιγά που στην Αθήνα κοιτάνε πέρα από το μπολάκι με τα φυστίκια.....

Φιλιά dear Κανατάκη

KitsosMitsos said...

Όταν θα σταματήσουν τα πειράγματα ξεκινάνε τα προβλήματα. Ή όταν προχωρήσουν βίαια παραπέρα.
Καλημέρα.

Talisker said...

αχ τι καλα
η καυστικοτάτη σε κεφια
(μπρρρρ)


χαιρομαι τοσο
που καταπινω την αναφορα του ονοματος του αντιπαθέστατου σιωπηλα!

Penelope said...

Tι σύμπτωση ! και με το δικό μου σύστημα.. !!
p.s βλέπω γύρισες full power γελαστό κορίτσι well done

ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ said...

είμαι καινούργια επισκέπτρια στη σελίδα σου.
σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου για τα γεννέθλια μου.
γράφεις πολύ ωραία.
θα τα ξαναπούμε σύντομα.