Κάνε μου λιγάκι χχχχχχχουοουουουου

«Νομίζω ότι η ελαφριά κατάθλιψη που έχω οφείλεται στο ότι δεν πετάμε μαζί. Εκτός αν φταίει που είδα στα duty free το ρολόι που τελικά δεν μου αγόρασες» έγραφε το sms –απειλή με παραλήπτη τον Νίκο, την ώρα που η Ο.Α ανακοίνωνε την άφιξη της ακριβώς προηγούμενης πτήσης από Αθήνα .

Αφού ξεφόρτωνε και ανανέωνε τα υπέροχα σακουλάκια εμετού -που και να μην το θες σου έρχεται με το που τα βλέπεις- θα με πετούσε μέχρι το Ελευθέριος Βενιζέλος

Τα chips μπουγάτσας ήταν ο ξεκάθαρος λόγος που η Ολυμπιακές Αερογραμμές κέρδισαν την ψήφο εμπιστοσύνης μου έναντι της Aegean ,αφήνοντας ικανοποιημένη τη λιγούρα αλλά ανικανοποίητο τον αναγνώστη μέσα μου να ικετεύει για ένα Blue

Τον ξεγέλασα με ένα Down Town, αλλά τι τα θες, μπερδεύτηκα και ζήτησα πορτοκαλάδα για να ανακαλύψω έντρομη ότι ο καφές ήταν ο τυχερός και ότι θα αναγκαζόμουν να βολευτώ με ένα σακουλάκι αλμυρά φιστίκια, και μάλιστα χωρίς το αλκοόλ με το οποίο τα συνοδεύω

Από εκεί και με αναμονή δύο ωρών θα επέστρεφα Θεσσαλονίκη, ενώ θα είχα ήδη κάνει τις απαιτούμενες άσκοπες βόλτες κοιτώντας τους τίτλους από ξένα περιοδικά και ξεφυλλίζοντας τα πέντε πρώτα κεφάλαια της νέας έκδοσης του Μακιαβέλι , όπου μάταια έψαχνα αντιστοιχίες ανάμεσα στον Ηγεμόνα και την Παρουσιάστρια.

Κατέληξα στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι και οι δύο λειτουργούν σε μόνιμο καθεστώς πολέμου, η πωλήτρια έβηξε αγανακτισμένη που διάβασα το μισό βιβλίο στο πόδι , χωρίς την παραμικρή ελπίδα να το αγοράσω, κι εγώ τρύπωσα στα Massimo Dutti για να κάνω το καταναλωτικό μου duty

Σε λίγο με διαφορετικές πτήσεις έφτασαν η Γιώτα με τον Σταύρο και κάναμε μεταξύ μας support για να την παλέψουμε που επιστέφαμε Θεσσαλονίκη…

Λίγες ώρες πριν στο Costa Costa έπινα αμέριμνη γκαζόζες Γεράνι και αποθήκευα θέα απ τα Χανιά, γιατί Γεράνι θα έβρισκα και στον ΑΒ της Θεσσαλονίκης όμως τη θέα έπρεπε να την έχω κάβα για αντίδοτο στα επόμενα 24ωρα που ο υπολογιστής θα με έστηνε στα δύο μέτρα ή , ή στα 20 εκατοστά

Χθες το βράδυ προσπάθησα να βάλω τρικλοποδιά στη Νανά και να την παρασύρω μέχρι το θέατρο που παιζόταν η Μήδεια, αλλά αυτή τη φορά τα cocktails νίκησαν τον Ευριπίδη.

Ίσως αν εμφανιζόταν το μεσημέρι εκείνος στην εκπομπή και δεν είχε στείλει τον Νίκο Ψαρρά, να είχα περισσότερα επιχειρήματα να την πείσω και να μην καταλήγαμε με δύο ποτήρια στο χέρι , που είναι και απαραίτητο γιατί μιλα –μίλα στέγνωνε και το σάλιο μας και κοντεύαμε να πνιγούμε

«Το blog σου είναι σαν βιβλίο του Μαρκές» τόλμησε να με κοροϊδέψει ο Θανάσης λέγοντας μου ότι δεν είναι δυνατόν να έχω 5000 λέξεις σε κάθε κείμενο και « και που πας κυρά μου χωρίς φωτογραφίες» και «κάντο λίγο πιο κοσμικό»

«Εγώ δεν κάνω το blog μου το νεανικό δελτίο του Star» του απάντησα

«Και στο κάτω κάτω, τι έχουν οι πωλήσεις του Μαρκές » του έγραψα, αλλά μάλλον κάπου αλλού το πήγαινε γιατί έπαψε ξαφνικά να μου μιλάει βάφοντας κόκκινη την ένδειξη δίπλα στο όνομα του στο chat του facebook

Δεν το έψαξα περισσότερο γιατί το μεσημέρι στα Μπακαλιαράκια βαρυστομάχιασα από το πολύ τηγανητό ψάρι και τους πύργους από τηγανητές πατάτες χρίζοντας με την πριγκίπισσα της χοληστερίνης και του τριγλυκερίδιου ,που έβαζε νικηφόρα το πόδι του και στον δικό μου οργανισμό.

Έφαγα και λίγη σκορδαλιά με την πρόφαση ότι οι αρτηρίες μου ζητούσαν βοήθεια .

Αμέσως αποφάσισα ότι λάθος έκανα που νόμιζα ότι ο Μαρίνος τραγουδάει « Κάνε μου λιγάκι…. μμμμμμ»

Αντιθέτως μου φάνηκε πιο λογικό να χει περάσει και αυτός από τα μπακαλιαράκια και περήφανα μετά τη σκορδαλιά να και τραγουδάει « κάνε μου λιγάκι….. χχχχχ»

υγ Την ώρα που φεύγαμε το αγόρι μου έκανε κάτι που με συγκίνησε και μου επιβεβαίωσε την υποψία ότι είναι το πιο γλυκό αγόρι του κόσμου

Την ώρα που πλήρωνε έφταναν στο διπλανό τραπέζι δύο κοριτσάκια που πουλούσαν λουλούδια

Οι μικρές πλανόδιες πωλήτριες κάθισαν να φάνε κι ο Νίκος τους κέρασε το γεύμα

Και φυσικά είναι ο μόνος λόγος που τον συγχωρώ γιατί δεν μου αγόρασε όλα τα λουλούδια….