Blue Moon

«……....

Μάζεψα όσο κουράγιο μου απέμενε και κοίταξα το blog μου με βλέμμα ικεσίας

Δεν μου πήρε πάνω από τρία δευτερόλεπτα για να συνηγορήσω να μου απονείμουν το παράσημο της «ντροπής του blogger», τίτλο τιμής που εδώ και μέρες μου αποδίδουν εμμέσως πλην σαφώς όσοι δεν αντέχουν παρά μόλις μερικά δευτερόλεπτα στον ιστότοπό μου που δε λέει να ανανεωθεί αυτόματα

Πάει σχεδόν μια βδομάδα που έχω να γράψω κάτι καινούριο..

To «18» δίπλα από τον Ιούλιο στην ημερομηνία πρόδιδε την καλοκαιρινή ραστώνη που μοιραία έπληξε το blog μου με μεγαλύτερη ακρίβεια και από μετεωρολογική πρόβλεψη του Σάκη Αρναούτογλου….

Μάγος της δικαιολογίας από παιδί ,σκέφτηκα πως υπάρχουν κάποιες πληροφορίες που δεν μπορώ να μοιραστώ με το πανελλήνιο, ακόμα κι αν αξίζουν έκτακτο συμβούλιο με απαραίτητη απαρτία από φίλες που αποκτήθηκαν με πολύ κόπο από τα πέντε μου ως και σήμερα…

Αλλά και πάλι ποιός ή τί ,ήταν εκείνο που θα άξιζε τόση αναταραχή…….»

Χθες ξεφύλλισα το ολοκαίνουριο Jupiter.

-Είχα να πάρω Ελεύθερο Τύπο από τότε που τον δανειζόμουν για να τον διαβάσω και τον επέστρεφα σχεδόν άθικτο στον περιπτερά της γειτονιάς μου αφήνοντας στάσιμη την μικροοικονομία της περιοχής του πατρικού μου

Όταν ακόμα δεν με δελέαζε με cd και διαφημιστικά οικοσκευών που κάνουν την σχεδόν οικολογική μου συνείδηση να τρώει τσιμπιές, κάθε φορά που τα πετάω σε λάθος κάδο , γιατί μπροστά μου βρήκα τον πορτοκαλί αντί για τον πράσινο. -

Βρήκα το Jupiter γυαλιστερό, να γαργαλάει τα δάχτυλά μου, που από ώρα έκαναν μηχανικά απόπειρες να σκίσουν τη ζελατίνα – εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και το σχεσικό μου ωροσκόπιο.

Η Madonna με κοίταξε μέσα από την θαμπή φωτογραφία του εξωφύλλου του

Αναρωτήθηκα αν ήταν τυχαίο το ότι ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα, που σχεδόν άκουγα να βρυχάται , ή ότι ο Πανόπουλος διάλεξε τα τέλη Ιουλίου για να μας συστήσει τα κουσούρια του Ταύρου που του αρέσουν οι λιχουδιές και η πολυτέλεια, γεγονός που επιβεβαιώνουν με μια φωνή και χωρίς διάβασμα η ζυγαριά μου και ο λογαριασμός μου, αφού τελευταία αγκομαχούν

Το διάβασα και σχεδόν αυτόματα άρχισα και πάλι να βαριέμαι

Συνέχισα με ό,τι άλλο κυκλοφορούσε σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας -συμπεριλαμβανομένου και προγράμματος του Τηλεάστυ, μαζί με τις επαναλήψεις και ευχόμουν να συμβεί κάτι συναρπαστικό στην παραλία ..

Ήταν πάνω που σκεφτόμουν να κοιτάξω και να δείχνω πανικόβλητη προς την θάλασσα φωνάζοντας «μαρίδες» μήπως και προκαλούσα λίγο το ενδιαφέρον των λουόμενων

Φυσικά και σκέφτηκα το «καρχαρίας» ,σαν πρώτη λύση, αλλά δεν θα γινόταν και πολύ πιστευτό στην παραλία του Ναυαγού στο Παλιούρι.

Τελικά και πάλι το Jupiter μου έδωσε τη λύση.

Αυτή τη φορά προκαλώντας την κατάλληλη αφορμή για συζήτηση χάρη στο εξίσου ενδιαφέρον editorial του