greek buzuki

«Τίποτα τίποτα δε μας σταματά
Θα πάμε στα μπουζούκια με τον τσαμπουκά»
σκέφτηκα ,και πήρα τηλέφωνο την Αγγέλα .

Πάω στοίχημα ότι είχε ξεχάσει, πως μου χε πει σε ανύποπτο χρόνο ότι αυτό το Σάββατο θα πήγαινε στην Τσαλιγοπούλου σε αντίθεση με μένα, που δύσκολα μου διαφεύγουν τέτοιες πληροφορίες και έτσι η Χριστίνα , όπως κι η Κύπρος, δεν ξεχνά ....

Δεν της ξανατηλεφώνησα για να μη της δώσω την ευκαιρία να μετανιώσει το γεγονός ότι θα βρισκόμασταν τελικά 12 άτομα σε τραπέζι για 8,και σε λιγότερο από 5 ώρες είχαμε στριμωχτεί –η Γωγώ, ο Μπούκλας κι εγώ – μαζί με τους υπόλοιπους.

Όταν χρησιμοποιώ τον όρο «στριμωχτεί» μη φανταστείς τίποτα φοβερό.

Ας πούμε ότι για να κάτσεις καλά στο τραπέζι το καλύτερο που θα χες να κάνεις θα ταν να διώξεις τους υπόλοιπους φίλους μόλις συμπληρώνονταν οι έξι πρώτοι, και φυσικά αν κάποιος ήταν πιο χοντρός καλύτερα να μην του επέτρεπες να κάτσει γιατί το μπούτι του θα σου λειπε μετά το τέλος της μουσικής παράστασης ,τόσο που θα το χες συνηθίσει κολλημένο πάνω σου όλο το βράδι....

Και μπορεί να καθόσουν λίγο πιο άνετα απ ό,τι μέσα στον μαγνητικό τομογράφο, αλλά καλύτερα θα ήταν να είχατε συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους να μη φοράτε κολόνια, γιατί μετά την πρώτη ώρα που θα απέφευγες να επισκεφτείς την τουαλέτα ,για να μη σηκώσεις έναν έναν τους υπόλοιπους 11,θα απορούσες ποιος ήταν ο μαλάκας που τους είχε μιλήσει για την Narciso Rodrigeuz, αλλά ξέχασε να μιλήσει στους υπόλοιπους για το Rexona…

Φυσικά όλο το βράδυ δεν κάπνισα αποφεύγοντας τις περιττές κινήσεις, άσε που θα πρεπε να διαλέξω σε ποιανού το πρόσωπο θα φυσούσα τον καπνό και δεν το έβρισκα και πολύ σωστό ,αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη τους ανέπνεα τον αέρα που τους απέμενε στην αεροστεγώς κλεισμένη αίθουσα του Μύλου

Μετά από αρκετή προσπάθεια και ενώ καθόμουν στα πόδια του Μπούκλα μέχρι να μου βρουν καρέκλα κατάφερα να στρίψω δεξιά το κεφάλι μου πάνω απ τον αριστερό του ώμο και, αποφεύγοντας με μαεστρία το κρεπαρισμένο μαλλί-κράνος της κυρίας που μου έκρυβε τη θέα, να εντοπίσω το μουσικό σχήμα , αν και μέχρι τότε είχα ήδη συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι δεν ήταν και απαραίτητο να τους βλέπω...

Τα ποτά πρέπει να ήταν καλά αν και δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν έχασα το φως μου μέχρι την άλλη μέρα εξαιτίας τους ή όταν είδα το τελικό σύνολο του λογαριασμού.....


Αλλά τι σημασία έχουν οι λεπτομέρειες μπροστά στην ποιοτική διασκέδαση!