Blue Moon

«……....

Μάζεψα όσο κουράγιο μου απέμενε και κοίταξα το blog μου με βλέμμα ικεσίας

Δεν μου πήρε πάνω από τρία δευτερόλεπτα για να συνηγορήσω να μου απονείμουν το παράσημο της «ντροπής του blogger», τίτλο τιμής που εδώ και μέρες μου αποδίδουν εμμέσως πλην σαφώς όσοι δεν αντέχουν παρά μόλις μερικά δευτερόλεπτα στον ιστότοπό μου που δε λέει να ανανεωθεί αυτόματα

Πάει σχεδόν μια βδομάδα που έχω να γράψω κάτι καινούριο..

To «18» δίπλα από τον Ιούλιο στην ημερομηνία πρόδιδε την καλοκαιρινή ραστώνη που μοιραία έπληξε το blog μου με μεγαλύτερη ακρίβεια και από μετεωρολογική πρόβλεψη του Σάκη Αρναούτογλου….

Μάγος της δικαιολογίας από παιδί ,σκέφτηκα πως υπάρχουν κάποιες πληροφορίες που δεν μπορώ να μοιραστώ με το πανελλήνιο, ακόμα κι αν αξίζουν έκτακτο συμβούλιο με απαραίτητη απαρτία από φίλες που αποκτήθηκαν με πολύ κόπο από τα πέντε μου ως και σήμερα…

Αλλά και πάλι ποιός ή τί ,ήταν εκείνο που θα άξιζε τόση αναταραχή…….»

Χθες ξεφύλλισα το ολοκαίνουριο Jupiter.

-Είχα να πάρω Ελεύθερο Τύπο από τότε που τον δανειζόμουν για να τον διαβάσω και τον επέστρεφα σχεδόν άθικτο στον περιπτερά της γειτονιάς μου αφήνοντας στάσιμη την μικροοικονομία της περιοχής του πατρικού μου

Όταν ακόμα δεν με δελέαζε με cd και διαφημιστικά οικοσκευών που κάνουν την σχεδόν οικολογική μου συνείδηση να τρώει τσιμπιές, κάθε φορά που τα πετάω σε λάθος κάδο , γιατί μπροστά μου βρήκα τον πορτοκαλί αντί για τον πράσινο. -

Βρήκα το Jupiter γυαλιστερό, να γαργαλάει τα δάχτυλά μου, που από ώρα έκαναν μηχανικά απόπειρες να σκίσουν τη ζελατίνα – εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και το σχεσικό μου ωροσκόπιο.

Η Madonna με κοίταξε μέσα από την θαμπή φωτογραφία του εξωφύλλου του

Αναρωτήθηκα αν ήταν τυχαίο το ότι ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα, που σχεδόν άκουγα να βρυχάται , ή ότι ο Πανόπουλος διάλεξε τα τέλη Ιουλίου για να μας συστήσει τα κουσούρια του Ταύρου που του αρέσουν οι λιχουδιές και η πολυτέλεια, γεγονός που επιβεβαιώνουν με μια φωνή και χωρίς διάβασμα η ζυγαριά μου και ο λογαριασμός μου, αφού τελευταία αγκομαχούν

Το διάβασα και σχεδόν αυτόματα άρχισα και πάλι να βαριέμαι

Συνέχισα με ό,τι άλλο κυκλοφορούσε σε ένθετο κυριακάτικης εφημερίδας -συμπεριλαμβανομένου και προγράμματος του Τηλεάστυ, μαζί με τις επαναλήψεις και ευχόμουν να συμβεί κάτι συναρπαστικό στην παραλία ..

Ήταν πάνω που σκεφτόμουν να κοιτάξω και να δείχνω πανικόβλητη προς την θάλασσα φωνάζοντας «μαρίδες» μήπως και προκαλούσα λίγο το ενδιαφέρον των λουόμενων

Φυσικά και σκέφτηκα το «καρχαρίας» ,σαν πρώτη λύση, αλλά δεν θα γινόταν και πολύ πιστευτό στην παραλία του Ναυαγού στο Παλιούρι.

Τελικά και πάλι το Jupiter μου έδωσε τη λύση.

Αυτή τη φορά προκαλώντας την κατάλληλη αφορμή για συζήτηση χάρη στο εξίσου ενδιαφέρον editorial του

Encore

«Δώσε ό,τι ψιλά έχεις στο πορτοφόλι σου» μου φώναξε ο ταξιτζής κάνοντάς με για μια στιγμή να πιστέψω ότι έπεσα θύμα ταξιπειρατίας.
Σκέφτηκα να διαπραγματευτώ την ομηρία μου, γιατί εν όψει σαββατοκύριακου από λουόμενος σε κοντινή παραλία ,όμηρος σε γιαπί οικοδομής, δεν είναι και η καλύτερη προοπτική όσο καλά και να σου φερθούν, αλλά ο ταξιτζής συνέχισε με ένα συγκαταβατικό «με ένα ευρώ δεν θα σωθούμε» και έτσι προς το παρόν ησυχάσαμε κι εγώ και η ΕΛ.ΑΣ
Μάζεψα 1,80 από το πορτοφόλι μου και του τα έδωσα, μαζί και το χρυσό πλαστικό ευρώ που κέρδισα πέρυσι στην βασιλόπιτα που το κρατούσα για γούρι

Αν αυτό είχε συμβεί νωρίτερα θα μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αλλά μόλις είχα πληροφορηθεί πως ο τραγουδιστής που σκόπευα να καλέσω το απόγευμα στην εκπομπή ,έλειπε φαντάρος στο Αφγανιστάν και αποφάσισα να εναρμονιστώ με τα συμπαντικά μηνύματα που λάμβανα από το πρωί

Ξεφύλλισα την ατζέντα μου για να επιβεβαιώσω ότι αυτό το σαββατοκύριακο δεν θα χρειαζόταν να ευχηθώ σε κανέναν «να ζήσει».
Το «πάντα άξιος» το κράτησα κάβα για το παιδί που θα κατάφερνε να μου εξασφαλίσει μια ξαπλώστρα και αυτό το σαββατοκύριακο στην παραλία των ρεζερβέ

Το βράδυ του Σαββάτου στη συναυλία του Χατζηγιάννη όλοι θα φοράνε λευκά για να τους εντοπίσουν πιο εύκολα τα μέλη της υπόλοιπης παρέας τους που θα δώσει ραντεβού στα διαζώματα του αμφιθέατρου της Σίβηρης για να τραγουδήσει με μια φωνή « Σε θέλω»

Και θα παραβγαίνουν σε ένταση τους αναστεναγμούς που την ίδια ώρα θα ξεφεύγουν από το θέατρο Μουδανιών κάθε φορά που η Άλκηστης Πρωτοψάλτη θα τραγουδάει «Στο ωραιότερο σημείο»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ή αλλιώς ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΑΤΟ ΜΕ ΧΑΡΗ

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι Δευτέρες και φυσικά ούτε και τώρα προτίθεμαι να αλλάξω τη διάθεση μου προς μια μέρα που εκ προοιμίου αναφέρεται ως Β……

Σήμερα είναι Τρίτη και είναι όλα πάλι στη θέση τους

Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης αφού ό,τι μπορούσε πήγε στραβά, μέτρησα 30 πλακάκια από την πιάτσα των ταξί της Ικτίνου για να βρεθώ στο μικρό Διατηρητέο όπου οι αγαπημένοι μου συν –μπλόγκερς με περήφανο αρχηγό την σουπιά Mad έπιναν τα αποθέματα του bar μεταμορφωμένα σε mohito με τροπική βλάστηση
Δεν άργησα να εναρμονιστώ με το γενικότερο κλίμα και αφού ανταλλάξαμε αηδιαστικές φιλοφρονήσεις για τα blogs μας ήταν θέμα χρόνου οι trash συζητήσεις να γίνουν το αγαπημένο topic της βραδιάς με περήφανο αρχηγό την σουπιά mad…
Αφού σκούντηξα όσο μου επέτρεπε το ξεκαρδισμένο μου γέλιο τον απίθανο Wrong Guy χωριστήκαμε προς διάφορες κατευθύνσεις και η Legally blonde νομιμοποιήθηκε να μεταφέρει το νέο σκούρο καστανό μου κεφάλι στο σπίτι

Στο αυτοκίνητο βρισκόταν φυσικά και η Dora Τsirka και σε αυτό το όνομα και μόνο υπόσχομαι να σταματήσει η επίθεση επιπέδου και πνεύματος από αυτό το ποστ...

Το πρωί με έπιασαν τα γέλια καθώς ερχόμουν στο γραφείο.

Ήταν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που δεν πήρα ταξί για τα 3,5 μέτρα απόστασης που έπρεπε να διανύσω και τρύπωσα στα αγαπημένα μου στενά.
Περπάτησα μπροστά από τα μαγαζιά με τα λευκά είδη και αναρωτήθηκα αν κι εγώ ποτέ θα έβλεπα τις βιτρίνες με πραγματικό ενδιαφέρον, όπως μάλλον κάθε κορίτσι ,προσπαθώντας να ταιριάξω το κρετόν της κουρτίνας με το σεντόνι που καλύπτει το σουμιέ του κρεβατιού
Μου απαγόρευσα τις περιττές σκέψεις αποφασίζοντας πως ήδη πολύ μου έπεφτε που ήξερα τι σημαίνει κρετόν και συνέχισα την βόλτα μου , όταν το μάτι μου έπεσε στις ειδικές βαμβακερές θήκες από ύφασμα που σκοπός της άχαρης ζωής τους είναι να φιλοξενούν το χαρτί υγείας μέχρι να βρεθεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει

Αναρωτήθηκα ποιο νοσηρό μυαλό μπορεί να ενδιαφέρεται αν το χαρτί υγείας θα έχει τέτοια τύχη και από τη μια στιγμή στην άλλη να ξεπέφτει από μπιμπελό σε απλό κωλόχαρτο

Έκανε μόλις 5 ευρώ και μπήκα στον πειρασμό να το αγοράσω για την χαρά και μόνο των 3 δευτερολέπτων φρίκης που θα έβλεπα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των συναδέρφων μου στο περιοδικό που θα έβλεπαν τα Manolos και τα Louboutin τους να το συναναστρέφονται
Τελικά προτίμησα να κρατήσω τα χρήματα και να τα εξαργυρώσω σε 5 κεράσια ή όσα έφταναν να αγοράσω από τον μικροπωλητή της επόμενης γωνίας ,που πάντα μου βάζει λίγα παραπάνω ,κάνοντας ότι δήθεν του ξεφεύγουν στο ζύγισμα

Ανησύχησα όμως που δεν τον βρήκα στο συνηθισμένο του πόστο.
Ευχήθηκα να τον είχε πάρει ο ύπνος και γι αυτό το καρότσι του να είχε μείνει άδειο από τραγανά κεράσια και μοσχομυριστά νεκταρίνια

Συνέχισα ακολουθώντας την μυρωδιά από κύμινο που με τραβούσε από την επόμενη γωνία και περνώντας δίπλα από το σακί που ξεχείλιζε έκλεψα μια πρέζα που την έτριψα στο χέρι μου

Όποιος και να περνούσε δίπλα μου από δω και στο εξής θα μακάριζε τον τυχερό που το μεσημέρι θα έτρωγε σμυρναίικα σουτζουκάκια....

και πίνω μπύρες , πίνω μπύρες ,πίνω μπύρες vs No (PINK) Martini, No Party*

*εμπλουτισμένο κείμενο μετά από την χθεσινοβραδυνή συναυλία

όσο ο Δημήτρης Σταρόβας θα συμμετέχει με το "μικρό τραγούδι έγραψα"στον πρωτότυπο διαγωνισμό "γράψε το πιο γρήγορο τραγούδι του κόσμου" οι Pink Martini δεν θα έχουν να φοβούνται ότι κάποιος θα τους κλέψει τα πρωτία και θα κάνει πιο σύντομη συναυλία...
Σε μόλις μια ώρα και κάτι ψιλά καταφέραμε να ιδρώσουμε ,να στιφογυρίσουμε και να μεθύσουμε με την αισθαντική μουσική τους.Οκ .Μπορεί να μεθύσαμε με τα Cuba Libre, αλλά κι αυτά κατέβαιναν ακόμα πιο εύκολα με Pink Martini, γιατί αλλιώς σίγουρα θαπρόσεχες ότι έλειπε ο χυμός λεμόνι
Για λίγο οι τοίχοι του Μύλου έπεσαν και τριγύρω απλώθηκαν οι καταπράσινες εκτάσεις της Βραζιλίας και εμείς προσευχόμασταν στην θεότητα της Baia , ο διπλανός κούκλος να μας ερωτευτεί και μόνο επειδή ξέραμε ένα από τα τραγούδια τους και ας ήταν η διασκευή απ τα Παιδιά του Πειραιά....



Οι καλοκαιρινές Τρίτες είναι ασυγκρίτως χειρότερες από τις χειμωνιάτικες.
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξα εγώ και τα μόνιμα νεύρα μου ψάχνοντας το πρωινό ταξί μήπως τυχόν και δεν πάθαινα έγκαυμα από τον ήλιο των 10:30 που μπορεί να μην είναι στην απαγορευμένη ζώνη 12-3 ,αλλά μια χαρά ύπουλα κάνει την δουλειά του πάνω στα ακάλυπτα κοριτσίστικα χέρια

Ο ταξιτζής με φόρτωσε μαζί με τους άλλους 4 συνεπιβάτες και εγώ βολεύτηκα αδιαμαρτύρητα πάνω στον μηρό μιας κυρίας, ενώ έβαζα την ασφάλεια για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα γινόμουν μπάνερ στην Τσιμισκή την ώρα που θα εκτοξευόμουν από το παράθυρο στο πρώτο άγαρμπο φρενάρισμά του

Θα μου πεις, που ήξερα ότι θα φρέναρε απότομα? ‘Ήμουν σχεδόν σίγουρη αφού πρώτα βεβαιώθηκα από τον τρόπο με τον οποίο έφτυσε, με κάθε κίνδυνο τα σκάγια να πάρουν τον ανυποψίαστο μοτοσικλετιστή που περνούσε δίπλα του, γεγονός που κατά τη γνώμη μου επιβάλλει την χρήση κράνους


Την Πέμπτη το βράδυ θα μαζευτούμε για ποτό όσοι μπλόγκερς δεν πάθαμε ακόμα θερμοπληξία από την ακτινοβολία που εκπέμπουν τα πι σι μας και επιμένουμε να ανανεώνουμε έστω και σε μεξικάνικους χρόνους την καλοκαιρινή μας θεματολογία


Είναι από αυτά τα απροειδοποίητα τεστ που βάζει ο wrong guy τύπου «διάλεξε μέρος και βάζω την παρέα» αλλά αυτή τη φορά κατι ετοιμάζει και εγώ τελευταία αναλαμβάνω τον ρόλο της γάτας στο curiosity game, οπότε δεν χάνω την ευκαιρία.

Θα ξεκινήσουμε πάλι με απογευματινό καφέ για να καταλήξουμε στις πρώτες πρωινές ώρες με digestif γιατί ο πατσάς πέφτει βαρύς μετά το ξενύχτι

Χθες βρέθηκα για συνεντεύξεις στο φράγμα της Θέρμης όπου εμφανίζονταν οι Εmigré, οι Οnirama και οι De Niro με υποψία από Αντώνη Ρέμο που θα βραβευόταν.

Δεν ήμασταν σίγουροι για ποιόν ακριβώς λόγο θα βραβευόταν αλλά φανταστήκαμε ότι πολλοί σύλλογοι θα είχαν λόγο να του απονείμουν μια τιμητική πλακέτα , όπως ο σύλλογος απανταχού καψούρηδων, ή ο σύλλογος ανθοπωλών για την κατακόρυφη αύξηση των ανθοπωλήσεων


Κατά τ άλλα με έπιασε πάλι αυτό το post vacation syndrom που με πιάνει πάντα πριν από τα ταξίδια και δεν θέλω να πάω πουθενά και «που να τρέχουμε τώρα με τα μπαγάζια » και « ωχ τι με ξυπνάτε από τις 12 γαμώ το τουριστικό μου δαιμόνιο, inspector Clouzo της δεκάρας»

Έτσι κανείς δεν θα ηρεμήσει στις διακοπές του, αλλά εγώ τους το λεγα ότι δεν ήθελα να πάω πουθενά



υγ Ο σημερινός τίτλος είναι τιμής ένεκεν για το αυριανό πάρτυ της AMSTEL στο HOTEL

coffee way

Από το πρωί δέχομαι τηλεφωνήματα από φίλες που προσπαθούν με δολιοφθορά να με παρασύρουν σε καφέδες και ποτά ανάγοντας την Πέμπτη σε five star day κοινωνικά , γιατί αν μιλήσουμε σε επαγγελματικό επίπεδο ο Ερμής δεν ξέρω αν είναι μόνο ανάδρομος αλλά σίγουρα πάει με τα χέρια....
Αυτό φυσικά που συμβαίνει με τις φίλες μου υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ταν περίεργο αν συνέβαινε σε δόσεις αλλά αυτή η μαζική επίθεση με βρήκε κάπως απροετοίμαστη για να πω όχι

Έτσι υπακούοντας στα σημάδια αποφάσισα να παραδοθώ και να παρασυρθώ σε μαραθώνιους καφέδες, μπαίνοντας στα ρεκόρ Γκίνες ως εκείνη που αυτοκτόνησε με καφείνη , αφού το ρεκόρ του μεγαλύτερου κεμπάπ μου το έκλεψαν ύπουλα μέσα απ τα χέρια.

Χθες προστέθηκε άλλη μια συναυλία στο σερί από συναυλίες της Χαρούλας που χάνω. Η τελευταία που δεν είχα καταφέρει να δω ήταν προγραμματισμένη να γίνει στη Λευκάδα όπου βρισκόμουν τότε για διακοπές αλλά κάτι αδιευκρίνιστο συνέβη απ αυτά που κάθονται επειδή έτυχε κι εσύ να βρεθείς εκεί και που να σας σηκώσει και τις δύο το νησί

Από τα νεύρα μου εκείνο το βράδυ έφαγα όλο το λευκαδίτικο σαλάμι και τον ξιδάτο γαύρο που είχα αγοράσει για να με βγάλει ασπροπρόσωπη τις κρύες νύχτες του χειμώνα .