«οι συζητήσεις μας άρχισαν να γίνονται πολύ κλισέ τελευταία» μου είπε η Βάσω στο τέλος της συνομιλίας μας
Κλείσαμε πανικόβλητες το τηλέφωνο μήπως το κλισέ αρχίσει να εξαπλώνεται και παραπέρα, και άντε να το μαζέψεις που ψάχνει ευκαιρία να κάνει τη ζωή σου ,τη μέρα της μαρμότας
Συμφωνήσαμε να πιούμε καφέ χωρίς να μας χωρίζουν ασύρματα ή ενσύρματα τηλέφωνα που συνήθως όταν χρησιμοποιηθούν για πάνω από δύο λεπτά και ειδικά ανάμεσα σε φίλες καταλήγουν σε ατέλειωτη γκρίνια
Παλιότερα πίναμε κλεφτούς καφέδες περιμένοντας την σειρά μας στο κομμωτήριο, ή κουτσομπολεύαμε την ώρα που αλλάζαμε ρούχα στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου.
Γιατί αν μπαίναμε μέσα στην αίθουσα κοβόταν και ο βήχας και η μαγκιά από το ζόρι..
Κατά καιρούς σκεφτήκαμε και το ενδεχόμενο να δουλέψουμε στην ίδια επιχείρηση, αλλά με την κρίση που περνάνε τα media θα ήταν κρίμα να βρισκόμασταν στην ίδια ( απολυμένη) θέση , και είπαμε να μετριάσουμε τον κίνδυνο
Στις συνεντεύξεις τύπου ,δεν μπορούσαμε να φωνάζουμε και έτσι δεν ξαναπήγαμε , άσε που συνήθως γίνονται σε ώρα δουλειάς και δεν συμφέρει γιατί σε τρώνε και οι τύψεις.
Όταν πάλι κάναμε βόλτες στα μαγαζιά , πηγαίνοντας σε κάποια από τις υποχρεώσεις μας δεν λέγαμε και πολλά.
Ισχυρίζεται πως περπατάω σαν υπνωτισμένη και πως εκεί που με βλέπεις να κοιτάω μια βιτρίνα, ξαφνικά διακτινίζομαι στο ταμείο του μαγαζιού, αφού μια μαγική δύνη με ρουφάει πρώτα μέσα.
Αλλά εγώ δεν το επιβεβαιώνω.
Άσε που η ύπνωση μάλλον δεν μου επιτρέπει να θυμάμαι και πολλά ..
Το σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να συναντηθούμε στο κενό ανάμεσα στις δύο δουλειές μου, αν συμπίπτει με το κενό ανάμεσα στις δικές της δύο δουλειές
11 comments:
Δηλαδή υπάρχουν πόσες πιθανότητες 1/8 ή 1/4?
Αυτή η δύναμη που σε ρουφάει μέσα στο ταμείο λέγεται οιστραδιόλη
PS: Το αυτοσχέδιο tattoo σε ποια από όλες τις Κανατάκη πάει?
Kanataki Rulez! YEAH
Ανανεωση στην κοριτσο-σχεση εδω και τωρα, αλλοιως παρε τη μαμα σου τηλεφωνο, το ιδιο ειναι.
Το Σάββατο μπορείς; Όόόχι, όόόχι!
Τραγούδια που έχουν κάτι να πουν, μια στάλα γνώσης να προσθέσουν.
Όσο για το τατού, κλαψ-σνιφ-λυγμ, θέλω και γω!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Χριστινάκι... Ό,τι και να πεις για τους μεξικάνικους ρυθμούς των τελευταίων εβδομάδων, έχεις δίκιο... Αλλά υπάρχουν κάποιες περίοδοι που όλα δείχνουν να βαλτώνουν... Πάμε για άλλα...
ποιός έρμος χαράχτηκε για πάρτη σου βρε;
υ.γ.: ποτέ δεν έχω mind the gap, ούτε εδώ ούτε έξω, σε μεταφορικό επίπεδο κάνω προσπάθειες αλλά και πάλι δεν τα πολυκαταφέρνω...
Αν δεις εμένα και το νέο μου φλέρτ αυτές τις μέρες θα πεθάνεις στο γέλιο, η μόνη ώρα που παίζει να συναντηθούμε είναι 10:30 στα εξωτικά Goody's Χαλανδρίου μιας κι εγώ μόλις έχω τελειώσει δουλειά κι αυτός που δουλεύει σε κανάλι νυχτερινή βάρδια πρέπει να βρίσκεται κατά τις 12 εκεί!
Σαλιαρίζουμε σαν τα δεκατετράχρονα και καμιά φορά μου ξεφεύγει και σκέφτομαι "Ωχ, άργησα, θα με σκοτώσει η μάνα μου", μετά θυμάμαι πόσο χρονών είμαι και πως δε ζω με τη μάνα μου και το όνειρο τελειώνει, οι υπόλοιποι θαμώνες στα γύρω τραπέζια συνήθως είναι μαθητές μου...
Τελικά συγκολλήθηκε το κομμένο χέρι?
1. ο επαγγελματικός αλτρουισμός σας είναι παράδειγμα για μίμηση
2. πείτε μου πως δεν είναι το χέρι της Βάσως* αυτό
* ζητώ συγγνώμη για το θάρρος (από το χέρι)
αυτό με το διακτινισμό από βιτρίνα στο ταμείο το έχω κι εγώ, σε καταλαβαίνω
Mind the Gap let me think something clever which I can't recall right this moment
Kαι αν αυτό το καλοκαίρι περάσουμε, μάλλον το ξεπεράσαμε... ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων
Να προσέχεις
και πολλά φιλιά
Να ανέβεις επειγόντως έχω να σου πω γιατί με ρίχνεις και εμένα κι είμαι και άρρωστη. Μπρος! Σήκω!
Καλησπέρες!
Post a Comment