atitlo

Είναι Μεγάλη Τετάρτη ,προς το παρόν η πόλη δεν δείχνει σημάδια εγκατάλειψης , ο περιφερειακός παραμένει καθησυχαστικά μποτιλιαρισμένος και κατά μήκος του δρόμου ο Νότης Σφακιανάκης με πληροφορεί ότι μάλλον αυτή τη φορά στην πίστα θα χορεύει ζωναράδικο αν κρίνω από την αφίσα που κυκλοφόρησε και για κάποιο λόγο πιάνεται με την Αποστολία Ζώη, όπως όταν παίζαμε «ζητούμε πόλεμο και εμείς ειρήνη» αλλά τα χέρια τους είναι κάπως σαν σταυρωτά .

Εκτός αν ,με την άλλη αφίσα που είναι μόνος και έχει τα χέρια του ανοιχτά ,εννοεί πως αν και φέτος δεν καταφέρει να γεμίσει το μαγαζί θα την αλλάξει την καριέρα και θα φάει τη θέση του Χριστό στο λόφο του Κορκοβάντο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο
Που καθόλου δεν θα μου φανεί περίεργο, αν θυμηθώ ότι το πετούσε το υπονοούμενο όταν τραγουδούσε «Αγάλματα, να γινόμασταν αγάλματα……»


Όλα αυτά δεν θα τα λεγα αν η χθεσινή επίσκεψη στο κομμωτήριο δεν είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το κόκκινο της βουργουνδίας..
Ή της Βουλγάρας, δεν είμαι και σίγουρη.
Αλλά μια και το χω και δεν το βλέπω να αλλάζει σύντομα δράττομαι της ευκαιρίας και του εκνευρισμού μου να δω τα πράγματα με άλλο μάτι.
Το μαυρισμένο…


Βέβαια αυτό που σκέφτομαι είναι να πείσω τον κομμωτή μου να περάσει από το παλατάκι την ώρα που θα τελειώνει το Άρης-Πάοκ, όπου ο Πάοκ κινδυνεύει να πέσει κατηγορία.
Αν λοιπόν όντως πέσει κατηγορία και συμβεί να βρίσκεται εκεί τη σωστή ώρα ,ίσως πέσει κι αυτός «κατά λάθος» σε κανένα εκνευρισμένο οπαδό ,κι έτσι η υπόθεσή μου θα πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.


Μετά το βράδυ που θα καίγεται το Χαριλάου με το πλέι- όφ Άρη –Παναθηναϊκού , εγώ θα πλάθω τσουρέκια για την εκπομπή και μέσα μου κρυφά θα εύχομαι να κερδίσει ο Παναθηναϊκός αν και είμαι Άρης , γιατί κανονικά με τον Αλέξη θα τα έψηνα , αλλά εκείνος έτσι και δεν πήγαινε στο ματς πιο πολύ από τα τσουρέκια θα φούσκωνε, τόσο φανατικά που τον αγαπάει τον Άρη.