Entzo

Το τελευταίο τετραήμερο ,ήτοι Πάσχα, το πέρασα βλέποντας ό,τι είχε stock σε CSI το Filmnet 3.
Δεν ξέρω αν φταίει το πολύ φαί αλλά στον τελευταίο φόνο πρωταγωνιστούσε ένα αρνί κι κάτι κακοποιοί που ήταν ντυμένοι χασάπηδες ή δάσκαλοι του Κουνγκ Φου , θα σας γελάσω, γιατί στο τέλος το έγκλημα εξιχνιάστηκε και έτσι δεν έδωσα και πολύ βάση, άσε που τελικά διέφυγαν με ένα ταχύπλοο σε σχήμα τσουρέκι
Το βράδυ της Ανάστασης ξύπνησε μέσα μου «ο δολοφόνος με την ομπρέλα», αλλά οι γιαγιάδες με τις λαμπάδες που είχα γύρω μου και προσπαθούσαν να μου καψαλίσουν το μαλλί είχαν ήδη καταρράχτη και έτσι η δόξα δεν θα ήταν όλη δική μου....

Άσε που χθες κόντεψα να τυφλωθώ , από μια τυχαία βόλτα για καφέ στο Sea View στο Sani Resort , όταν υπολόγισα ότι για να ντυθούν οι διπλανοί πρέπει να είχαν σκοτώσει 5-6 αλιγάτορες, αν βάλω παπούτσια, ζώνες, παλτό και θήκη κινητού.
Περίμενα να ακούσω και το soundtrack του « κροκοδειλάκια » στο ring tone για να βεβαιωθώ, αλλά με πρόλαβε η Άνετα Μαρμαρινού και η τύφλωση παραλίγο να εξελιχθεί σε εγκεφαλικό.
Το βράδυ χρειάστηκαν δύο ολόκληρες ώρες συντροφιάς με τους κοιλιακούς του Matthew McConaughey στο Fools Gold για να ξεπεράσω το σοκ, και να αξίζουν οι δύο ώρες που πέρασα τρώγοντας ποπ κορν , αν εξαιρέσω το νέο trailer του Indiana Jones

Κατεβαίνοντας στη δουλειά μου ρθε και μια ξαφνική όρεξη για τάβλι βλέποντας την αφίσα της Πύλης Αξιού που διαφημίζει το νέο σχήμα Παπακωσταντίνου, Ζουγανέλη, Μπουλά, και Σταρόβα , αλλά δεν έχω βελτιώσει ακόμα την τεχνική μου στο «φεύγα» και πάντα το χάνω διπλό


Πάω να πιω μια ακόμα κούπα ελληνικό με γεύση μαστίχα .
Η πρώτη κόλλησε στον εγκέφαλό μου για να βουλώσει την τρύπα που μου άφησαν όλα τα μηνύματα τύπου
«Να σαι θερμή σαν το κόκκινο των αυγών
Γλυκιά σαν το τσουρέκι
Εκρηκτική σαν πυροτέχνημα
Και να χεις καλύτερη τύχη από το αρνί» και σκέφτομαι τι πολιτισμένη απάντηση θα εύρισκε για να ανταποδώσει τις ευχές ο Αθανάσιος Διάκος που μάλλον όταν του τις έστελναν δεν φαίνεται και να τις πολύ πίστευαν

Για το τέλος σας αφήνω με ένα Quiz

Από το Σάββατο το nick name μου από tsaperdona θα αλλάξει σε Entzo

Από που να βγαίνει άραγε....?

atitlo

Είναι Μεγάλη Τετάρτη ,προς το παρόν η πόλη δεν δείχνει σημάδια εγκατάλειψης , ο περιφερειακός παραμένει καθησυχαστικά μποτιλιαρισμένος και κατά μήκος του δρόμου ο Νότης Σφακιανάκης με πληροφορεί ότι μάλλον αυτή τη φορά στην πίστα θα χορεύει ζωναράδικο αν κρίνω από την αφίσα που κυκλοφόρησε και για κάποιο λόγο πιάνεται με την Αποστολία Ζώη, όπως όταν παίζαμε «ζητούμε πόλεμο και εμείς ειρήνη» αλλά τα χέρια τους είναι κάπως σαν σταυρωτά .

Εκτός αν ,με την άλλη αφίσα που είναι μόνος και έχει τα χέρια του ανοιχτά ,εννοεί πως αν και φέτος δεν καταφέρει να γεμίσει το μαγαζί θα την αλλάξει την καριέρα και θα φάει τη θέση του Χριστό στο λόφο του Κορκοβάντο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο
Που καθόλου δεν θα μου φανεί περίεργο, αν θυμηθώ ότι το πετούσε το υπονοούμενο όταν τραγουδούσε «Αγάλματα, να γινόμασταν αγάλματα……»


Όλα αυτά δεν θα τα λεγα αν η χθεσινή επίσκεψη στο κομμωτήριο δεν είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το κόκκινο της βουργουνδίας..
Ή της Βουλγάρας, δεν είμαι και σίγουρη.
Αλλά μια και το χω και δεν το βλέπω να αλλάζει σύντομα δράττομαι της ευκαιρίας και του εκνευρισμού μου να δω τα πράγματα με άλλο μάτι.
Το μαυρισμένο…


Βέβαια αυτό που σκέφτομαι είναι να πείσω τον κομμωτή μου να περάσει από το παλατάκι την ώρα που θα τελειώνει το Άρης-Πάοκ, όπου ο Πάοκ κινδυνεύει να πέσει κατηγορία.
Αν λοιπόν όντως πέσει κατηγορία και συμβεί να βρίσκεται εκεί τη σωστή ώρα ,ίσως πέσει κι αυτός «κατά λάθος» σε κανένα εκνευρισμένο οπαδό ,κι έτσι η υπόθεσή μου θα πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.


Μετά το βράδυ που θα καίγεται το Χαριλάου με το πλέι- όφ Άρη –Παναθηναϊκού , εγώ θα πλάθω τσουρέκια για την εκπομπή και μέσα μου κρυφά θα εύχομαι να κερδίσει ο Παναθηναϊκός αν και είμαι Άρης , γιατί κανονικά με τον Αλέξη θα τα έψηνα , αλλά εκείνος έτσι και δεν πήγαινε στο ματς πιο πολύ από τα τσουρέκια θα φούσκωνε, τόσο φανατικά που τον αγαπάει τον Άρη.

flush it

-Εεεεε!
-Ααααα!!!

Τον διάλογο αυτόν πρόλαβα να κάνω με τον κύριο που μπούκαρε και επέμενε να αφήσει τα 24 σφηνάκια που τελικά «τον πιάνουν , βρε αδερφέ» στην τουαλέτα, που εγώ διάλεξα να επισκεφτώ το βράδυ του Σαββάτου στο Pollock ...


- Υπό κανονικές συνθήκες φροντίζω πάντα να κλειδώνω, κι ας θέλω απλώς να διορθώσω το κραγιόν μου. Το ίδιο έκανα μόλις έκλεισα πίσω μου την πόρτα ,που αν και διάφανη τη δύσκολη ώρα η αμμοβολή της θαμπώνει.
Βέβαια στις υπόλοιπες τουαλέτες διατηρώ πάντα την καχυποψία ότι κάποιος μπορεί να με βλέπει από την κρυφή κάμερα που θα χει σίγουρα εγκαταστήσει ,αδιάφορο αν είναι πίσω από τον καθρέφτη, ή μέσα στην τρύπα της τουαλέτας .
Μετά σκέφτομαι ότι αν αυτός ο κάποιος θέλει να δει αυτά που θέλει να δει, είναι αποφασισμένος.
Αφού λοιπόν η επόμενη στην οντισιόν είμαι εγώ, οφείλω να του χαμογελάσω.
.
Και μπορεί αυτό να θεωρείται το πληρωμένο table dance του ηδονοβλεψία , όμως αυτή τη φορά είχαμε και κοινό ,και ευτυχώς που δεν είχα προχωρήσεις στην εξέλιξη της πλοκής, γιατί το χειροκρότημα που θα αποσπούσα στο τέλος θα ταν θερμό......


Κανονικά έπρεπε να ταν μεγάλος ο εκνευρισμός μου. Πιθανώς δηλαδή αντανακλαστικά και να τον χαστούκιζα, που δεν του κοψε να χτυπήσει αλλά ευτυχώς φορούσα το κορμάκι μου κάτω από το παντελόνι και αν σκεφτείς ότι ακόμα δεν το είχα ξεκουμπώσει και συν τοις άλλοις στην παραλία με έχουν δει και με λιγότερα ρούχα, είπα να δώσω τόπο στην οργή..

Λίγο που τον είδα να ζορίζεται και θυμήθηκα πιο είναι το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο , εκτός από την σκέψη και τον ηλεκτρισμό....λίγο που είχε βάλει το χέρι μπροστά στο στόμα του είπα δόξα το θεώ που δεν με ξέρασε να χουμε κι άλλα.

Στο κάτω κάτω αυτός με είχε δει με το κορμάκι, ενώ εγώ τον είδα με τις στομαχικές διαταραχές....

Του έδωσα τις σωστές οδηγίες σώζοντας το επόμενο θύμα από ένδοξες στιγμές αμηχανίας και
 και κατέβηκα ξανά στο τραπέζι που καθόμουν σίγουρη ότι όλο το μαγαζί γνώριζε την προτίμησή μου στα intimissimi.

Χρειάστηκε άλλη μια γύρα από το ποτό που έπινα για να συνέλθω από το στιγμιαίο  σοκ , σίγουρη ότι κάποιο από τα τραπέζια του μαγαζιού κάρφωνε την πλάτη μου. 

Όσο κι αν η φύση με προειδοποιούσε, η μόνη τουαλέτα που θα διόρθωνα το κραγιόν μου θα ήταν του σπιτιού μου....





υγ αφού έφτασες μέχρι εδώ άκου και αυτό

i got a meeting in the ladies room

downtown ( ο όρος χρησιμοποιείται κ-α-τ-α-χ-ρ-η-σ-τ-ι-κ-α)

Γενικά διανύω μια ήρεμη περίοδο.
Αν εξαιρέσει κανείς τα χαστούκια που θέλω να δώσω σε όλο, ανεξαιρέτως, τον κόσμο που συναντώ , ενώ πηγαίνω με το ταξί στο περιοδικό.

Κι αυτό παροδικά μέχρι να πιω τον καφέ μου και για λίγο ο εκνευρισμός να μετατοπιστεί στον όγκο δουλειάς, ή τη πουτάνα ζωή που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα ξένα χέρια….

Είναι κι αυτός ο Καζαντζίδης στο ραδιόφωνο του ταξί και λίγο μπερδεύομαι, και με κάνει να αναρωτιέμαι αν είμαι beauty editor σε περιοδικό ή γκασταρμπάιντερ που πάει να υπογράψει το σύμφωνο προσέλκυσης εργατών.

Βέβαια αν περνάς απ τις καθέτους της Ίωνος Δραγούμη , δεν θα πάρεις σαφή απάντηση ειδικά αν το ταξί σταματήσει μπροστά στο μαγαζί με τους ντεμισέδες, ίδιο από το ’50 που το υπολογίζω να άνοιξε ,ή το άλλο που διαφημίζει περήφανα « ΣΕΝΤΟΝΙ ΓΙΑ ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ» ,αλλά με την ήρεμη περίοδο που διανύω ,μπορεί εκεί ακριβώς να με πιάσει η νοσταλγία και να θέλω να συρρικνωθώ να χωθώ στα στενά και να πάρω απο το χέρι τη μαμά που με τραβάει να βρούμε υφάσματα και κουμπιά, και να δακρύσω αλλά όχι από τα γέλια, που τουλάχιστον θα μου ήταν και χρήσιμο το σεντόνι.

Το βράδυ τα ίδια στενά μεταμορφώνονται και κάπου εκεί στα καντούνια που έχουν απομείνει ανάμεσα σε εφορίες ,τράπεζες και νεοκλασσικά που οι κληρονόμοι τους δεν πρόλαβαν να «αξιοποιήσουν»ξεδιπλώνονται παρέες και απλώνονται τσίγκινα τραπεζάκια και ίσως κάπου εκεί να γράφεται ιστορία. Αλλά πάλι τι να το κάνεις αφού δεν είσαι ο κληρονόμος ? ( του νεοκλασσικού)

Αμέσως μετά , όταν από την κόρνα του από πίσω διαλύεται το σύννεφο μελοδραματισμού , εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου που με αντιστοιχεί με ατάκες τέτοιου είδους ( την πουτάνα τη ζωή και τα ξένα χέρια )και προσπαθώ να δουλέψω με σκοπό να μου θυμίσω ότι είμαι μέρος της παραγωγικής διαδικασίας, ίσως και του star system της πόλης, και «τι μηδενιστικές σκέψεις είναι αυτές που κάνεις κούκλα μου, δεν πας να κλειστείς στα H & M που άνοιξαν στη θέση του Glou στην Αγίας Σοφίας, να βρεις τον εαυτό σου?»

Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να βρω τον εαυτό μου πολύ εύκολα και στα Ζάρα, αλλά μαζεύω τις κρεμάστρες με τα ρούχα που με ενδιαφέρουν ,και μέχρι να πάω στο δοκιμαστήριο και να θυμηθώ ,ότι ποτέ στην ζωή μου δεν έχω δοκιμάσει ρούχα πριν τα αγοράσω, μου φεύγει η διάθεση να τα πάρω. Και αυτό μου συμβαίνει σε όλα τα Ζάρα.
Τσεκαρισμένο

υγ so_ far με έκανες και κοκκίνισα με το ποστ  που μου αφιέρωσες
όμως μην ανησυχείς. θα βάλω τόνους make up και δεν θα το καταλάβει κανείς!

conspiracy theories *

* οι λιγοστές βρισιές του κειμένου είναι αφιερωμένες στον KKM

«Δυστυχής ή μίζερος μπορείς να είσαι όποτε κι αν το θελήσεις.

Κάνεις μια μίζερη και δυστυχισμένη σκέψη και το βασίλειο της απόλυτης απαξίωσης σε στέφει πολυχρονεμένο σουλτάνο του

Δεν χρειάζεται να παλέψεις,δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσεις.

Όμως μη μπερδεύεσαι . Ο μίζερος διαφέρει από τον δυστυχή . Γιατί η μιζέρια περικλύει την δυστυχία. Ενώ η δυστυχία δεν περιλαμβάνει την μιζέρια. Θα μπορούσαμε σχεδόν να ισχυριστούμε πως η μιζέρια είναι η εκτροπή της δυστυχίας. Ένα ακόμα βήμα μέσα στα σκατά…

Γιατί ο δυστυχής μπορεί να είναι δυστυχής με αξιοπρέπεια ,ενώ ο μίζερος μάλλον την έχει χάσει. Το δυστυχή τον λυπούνται , τον μίζερο τον οικτίρουν . Τον δυστυχή θες να τον βοηθήσεις, τον μίζερο να τον χαστουκίσεις….

Τι γίνεται όμως όταν επιχειρήσεις να κάνεις τον ευτυχισμένο? Ποιες δυνάμεις λειτουργούν ώστε να μπορέσεις να αγγίξεις την απόλυτη ευτυχία? Την κατάσταση εκείνη όπου το μυαλό γαληνεύει και παύει να σκέφτεται , όχι από απραγία αλλά από εσωτερική γαλήνη?»,

Με αυτές τις γελοίες και άσκοπες σκέψεις, με βρήκε το απόγευμα της κυριακής .Σηκώθηκα από τον καναπέ και έριξα μια μούντζα στον αέρα με προορισμό τη νοητή φιγούρα του Κοέλιο που με κοιτούσε να παραδίνομαι στους φιλοσοφικό στοχασμό.

Είπα και γω να δικαιολογήσω τις πολυετείς σπουδές μου στη φιλοσοφική και να δοκιμάσω την τύχη μου στην σύνθετη σκέψη…

Σκατά !

Έχω προ πολλού καταλήξει πως αν θέλω το καλό μου ,και κατ επέκταση το γενικό καλό,την συμπαντική αρμονία, θα πρεπε να πάψω να σκέφτομαι.

Σε μένα το ΄΄αποφασί-ζειν αυθορμήτως΄΄ είναι αξίωμα .Και μακράν αποδοτικότερο.

Άσε που αν κάτσω να σκεφτώ ,ώρες ολόκληρες, πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξω. Σε αυτό της πρώτης σκέψης μου…

Αφέθηκα στην οικονομία χρόνου που μου προσφέρθηκε ενστικτωδώς και συνέχισα να σκέφτομαι τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητάς

Το βραδύ της Κυριακής έπρεπε να με βρει να διασκεδάζω

Για άλλη μια φορά ο Κοέλιο μου ήταν εντελώς άχρηστος

Το πρόβλημα ήταν μπροστά μου και θα πρεπε να το λύσω μόνη μου...

η αβάσταχτη ελαφρότητα του ειμαι -PART II

Υπάρχουν πολλά που θα θελα να γράψω αλλά γαμώ την ατυχία μου και την επωνυμία μου , δεν θα το κάνω ποτέ
Έτσι και σεις θα χάσετε την ευκαιρία να μάθετε που συνάντησα για τελευταία φορά τον κλώνο του Τζώνυ Βαβούρα, που αν δεν είχα δει πρόσφατα την μεγαλοπρεπή του φαλάκρα σε μια ατυχή σκηνή στην Δρούζα, θα νόμιζα ότι τον έψησε ο Πυριόχος να δοκιμάσει επιτέλους τα Bergman Kord και απ την πολύ λαχτάρα ζήτησε από τους ειδικούς τη special limited edition περούκα –Μαντώ την εποχή της Eurovision.

Και μια και το πιασα το θέμα

Από το πρωί προσπαθώ να ξεπλύνω την ντροπή και να εξηγήσω στον Βασίλη  οτι δεν ήμουν εγώ η παρουσιάστρια της TV 100 που πριν ένα ή δύο χρόνια ανακοινώνοντας τα τραγούδια της Eurovision είπα : και τώρα θα δούμε το τραγούδια της Μακεδονίας , εννοώντας το τραγούδι των Σκοπίων...
Εγώ! Που κάθε μεσημέρι εκφωνώ με την τέλεια προφορά μου το όνομα του Γκρούεφσκι στα ρεπορτάζ ειδήσεων.
Δεν ρωτάς και τη Μενούνος ?Που μεταξύ μας τελευταία το μόνο που με συνδέει μαζί της εκτός από το δυσδιάκριτο μεσογειακό ταμπεραμέντο και ,φυσικά , την λατρεία για τον Σάκη είναι το πρώτο συνθετικό του επιθέτου της. Μενού....

Παραθέτω μάλιστα αυτούσιο το ξεκαθάρισμα που έκανα όταν μου είπε ότι απ όσα διάβασε με μια ματιά στο blog μου ,το βρίσκει ανάλαφρο..........


το κειμενο αυτο ειναι γραμμένο για πλάκα

την οποία δεν έπιασες,.

αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, γιατί δεν είσαι μέσα στο κλίμα

απλώς σκέψου το σαν ένα σήριαλ με σκηνές από την καθημερινότητα. αυτή θα μπορούσε να ναι μια ωραία σκηνή από ένα κυριακάτικο ανέμελο απόγευμα που κάνεις χιούμορ με τους φίλους σου και λες μαλακίες..

από την άλλη τα blogs δεν είναι μόνο για διαμαρτυρίες για την οικολογική καταστροφή.

είναι κάτι που έχει συνέχεια, βασίζεται στον χαρακτήρα του συγγραφέα του, έχει θεματολογία και αμεσότητα


καταλαβαίνω τι λες.

ας πούμε όμως ότι αν ποτέ έγραφα κάτι , δεν θα χε τίτλο : Το Σκοπιανό-πριν και Μετά αλλά κάτι ποιο ανάλαφρο όπως

Εντοπίστε τον ,ξεγελάστε τον ,παγιδέυστε τον !

υγ η γυναικεία φύση αγαπητέ......



ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΑΝΑΛΑΦΡΟ!!

ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ασπροι νανοι

Επειδή το καμάκι δεν το βλέπω να παίρνει σύντομα τη ρεβάνς και επειδή με πιάνει και η άνοιξη και ούτε βλέπω να αναδεικνύεται η συνέπεια ,ως η μεγάλη αρετή μου ας αλλάξουμε θέμα...

Η τελευταία βδομάδα κύλησε με εκδηλώσεις όλων των ειδών.
Δύο γυρίσματα, ένα πάρτι γενεθλίων, μια πρεμιέρα, δύο νέα εστιατόρια και μαλακοί καναπέδες από φιλικά σπίτια συνετέλεσαν ώστε το τέλος του σαββατοκύριακου να βρει το συκώτι μου με υψηλά επίπεδα τρανσαμινάσης

Αποφάσισα την επόμενη φορά που θα να αυτοκτονήσω με αλκοόλ να το επιχειρήσω με κάτι λιγότερο παχυντικό από τζιν και λεμονάδα, γιατί που ξέρεις αν θα είναι πετυχημένη η προσπάθεια? Να χεις να απαλλαγείς από τον αυτοκτονικό ιδεασμό ,να χεις και τα περιττά κιλά, πολύ δεν πάει?


Χθες το απόγευμα στο Αχίλλειον πίναμε καφέ και ξεφυλλίζαμε το νέο τεύχος του Adore .
Η συζήτηση κατέληξε στη φετινή μόδα και αναλύαμε τα επικρατέστερα χρώματα. Είπα ότι το χρώμα που σιχαίνομαι ,είναι το ταμπά
-«Μα ποιο είναι επιτέλους το ταμπά »με ρώτησαν
Αφού κατάλαβα ότι δεν με καταλάβαιναν αποφάσισα να το εξηγήσω κάπως πιο περιγραφικά.
«θυμάσαι τη διαφήμιση, τυρί ρύζι καφέ γάλα, ταμπά.....?
Ε, αυτό.....

πρώτα ζουμε,μετά γραφουμε -part III

Έχω αρκετό καιρό να πληρώσω ποτό σε βραδινή έξοδο

Στα περισσότερα μπαρ οι ιδιοκτήτες είναι φίλοι και συνήθως αρνούνται να χρεώσουν τα ποτά που πίνουμε δύο ή τρία κορίτσια ,άσε που μόνο κέρδος θα έχουν από μας.

Λίγο η κατανάλωση (σικ) που τους κάνουμε ,λίγο που σπάει το μάτι μέσα στο καψιμί ,και βλέπεις και καμιά γόβα να το, το ανταποδοτικό όφελος!

Γιατί που αλλιώς θα έβλεπε γυναίκα το μάτι τους, μέσα το σμήνος από άντρες που ευνοείται αυτό τον καιρό σε μπαρ και νυχτερινές εξόδους κι έχει πέσει σαν το δάκο στην ελιά?
Είναι η άνοιξη που συμπίπτει με την έναρξη της αναπαραγωγικής περιόδου, δεν ξέρω, αλλά πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η πόλη βρίσκεται σε μόνιμο champions league που τελείωσε πριν κανένα μισάωρο, έτσι που εμφανίζονται όλοι μαζί.

Θα μου πεις δεν κάνει μεγάλο τζίρο το σφηνάκι, αλλά για σκέψου τι θα δείξει αύριο μεθαύριο το τεστ κοπώσεως αν πίνουμε όλα τα strawberry daiquiri και martini που προσγειώνονται από διάφορες κατευθύνσεις...

Και όχι τίποτα, να φοβάσαι και να σηκωθείς να πας να ανανεώσεις το κραγιόν σου ,μη σου μείνει στο χέρι το πλεκτό απ το ξήλωμα....

Ήταν Σάββατο βράδυ όταν αποφασίσαμε με τη Λίλα ,να πιούμε ένα ποτό στο Αχίλλειον

Είχαμε ήδη παραγγείλει το δεύτερο , όταν έπεσε το παλτό μου και έσκυψα να το μαζέψω
Δεν άργησα να σηκωθώ για να διαπιστώσω ότι ο τύπος απ την απέναντι μεριά της μπάρας που πριν λίγο μας είχε στείλει ένα σφηνάκι που με τα βίας ήπιαμε και μάλλον του χε δώσει αέρα, σχεδόν διακτινίζόταν προς το μέρος μας με το γνωστό ύφος, που έχω μάθει να αναγνωρίζω από μίλια μακριά…
Το γεγονός ότι καθόταν μόνος του επιβεβαίωνε τις δυσοίωνες σκέψεις….

Αν και σίγουρη ότι δεν ήμουν εγώ ο στόχος του άρχισα απότομα να μιλάω σε ένα από τα αγόρια της διπλανής παρέας. Είχαμε ήδη αναπτύξει, στενές επαφές, απ το πολύ στριμωξίδι . Τι ήταν μια συζήτηση?

Τη Λίλα την άφησα να τα βγάλει πέρα μόνη της γιατί έτσι θα ταν πιο εύκολο.
Άσε που θα της έπαιρνε με δυσκολία 2 λεπτά για να του εξηγήσει τους 1000+1 λόγους που δεν θα έβγαινε ποτέ μαζί του.

Πρόλαβα να της θυμίσω ότι οι λόγοι κανονικά είναι 1000, και να μην αποκλείει την πιθανότητα να μείνει ο μοναδικός άντρας πάνω στη γη που μετά από την ολοκληρωτική εξαφάνιση των φυσικών πόρων και του υδροφόρου ορίζοντα, θα έπρεπε μαζί του να ξαναπολλαπλασιάσει το ανθρώπινο είδος, αλλά ήταν και ή άτυχη μέρα του ,που η Λίλα ήταν απογοητευμένη από τους άντρες ,αν και οικολόγος ,και έτσι ακόμα ένα εμπόδιο ορθώθηκε ανάμεσά τους

Οι υποθέσεις μου επιβεβαιώθηκαν με τη ατάκα « έδώ και δύο χρόνια ,οι ματιές μας συναντιούνται» που άκουσα να της λέει, λίγο πριν εισπράξει το τελεσίδικο όχι και ο πύραυλος εδάφους –εδάφους επιστρέψει στη βάση του άπραγος

Αν και τώρα που το σκέφτομαι, όχι και τόσο άπραγος αφού την τέταρτη φορά που εξάσκησε την πρακτική πρώτα στέλνω σφηνάκι και μετά κάνω καμάκι, φαίνεται πως η μέθοδος πέτυχε

Το ελληνικό καμάκι δεν θα έπαιρνε ούτε και σήμερα τη ρεβάνς...