on the road (TGIF version)

«Κοπελιά, μην με παίρνεις, το χω κλειστό» μου σφύριξε ο τύπος που πέρασε δίπλα μου και με είδε  να προσπαθώ να σχηματίσω ένα νούμερο στο κινητό μου

 

Μου ρθε να βάλω τα γέλια, αν και σαφώς  προτιμώ το «δεσποινίς» από το φρικτό «κοπελιά»  γιατί αν μη τι άλλο το σχόλιο, αντιθέτως με το κούρεμα του ,ήταν πρωτότυπο.

Aλλά δεν θα πρεπε κιόλας να με δει να χασκογελάω.

«Χάθηκε ο κόσμος πια τα  γυαλιά να κάλυπταν και το στόμα» σκέφτηκα,  αν και μου φάνηκε πολύ αισιόδοξο που τ αγόρια- παρά την κίνηση που προκαλούσε το τεράστιο φορτηγό και έκλεινε την ΕΒΓΑ της γειτονιάς και τα τσάρκα των σύντομα εξοργισμένων διερχομένων, -συνέχιζαν  να πειράζουν τα κορίτσια

 Στο δρόμο τουλάχιστον.

Γιατί στα μπαρ απ ότι με έχει διδάξει η ζωή προτιμάνε να το ρίχνουν στους ξηρούς καρπούς. Και μάλιστα, παρά τις προειδοποιήσεις του Ευαγγελάτου….

 

Λίγο αργότερα ένας από τους οδηγούς προσπάθησε  να με πατήσει, εγώ έκανα πως δεν το κατάλαβα γιατί έτσι πρέπει να κάνεις με τους επιδειξίες και τους απειλητικούς οδηγούς,  μπήκα στο πρώτο ταξί που δεν έβρισε στο άκουσμα της Πολυτεχνείου και υπέστην  το πρώτο σοκ της μέρας όταν άκουσα την κυρία με το κομοδινί μαλλί στο μπροστινό κάθισμα να λέει « μας τα πρηξες» για το αμέσως επόμενο φορτηγό που έκλεινε το δρόμο

 Αν και μεταξύ μας, εγώ το βρήκα χαριτωμένο.

 Μάλλον θα φταίει που  στη μάσκα του έγραφε Φιλλελλ- Οινων, και όπως και να το κάνεις ,οι άνθρωποι με χιούμορ χρήζουν επιείκειας

 Αντίθετα με την κακογουστιά όπου η υπομονή εξαντλείται

 

Τουλάχιστον στο δικό μου σύστημα αξιών

 

 

 

 

αντιδοτο

Ανέκαθεν ήθελα να ξεκινάω τις προτάσεις μου με το νόημα και μετά να παραθέτω την εξήγηση.

Ακόμα κι όταν μιλάω

Κάπως σαν λεξικό ρε παιδί μου

Πλήξη, η :  Συναίσθημα  που εμφανίζεται απροειδοποίητα ,παραλύει δε οποιαδήποτε σκέψη και διάθεση και μπορεί να αποβεί μέχρι και μοιραίο (κάπως σαν το τσίμπημα της ασιατικής βασιλικής κόμπρας).  Συνώνυμο της ανίας,  που ηχεί όμοια με την άνοια απ την οποία όμως κινδυνεύει άμεσα όποιος πλήττεται από πλήξη. 

Ανέκαθεν λοιπόν  στο δικό μου μυαλό ,η πλήξη είχε τη μορφή κόμπρας

 Κάποτε είχα παρακολουθήσει ένα ντοκιμαντέρ για την βασιλική κόμπρα και την άμεση επίδραση του πανίσχυρου δηλητηρίου της στο Κ.Ν.Σ

 Κολλημένη με τα ντοκιμαντέρ και την άγρια φύση , έμαθα από πολύ νωρίς πως γονιμοποιούνται τα βατράχια, πόσους παλμούς έχει το κολιμπρί το δευτερόλεπτο, πως αναπαράγεται η ύαινα και ότι οι νεοσσοί παπαγάλου Αμαζόνιου θα τη γλυτώσουν μόνο αν μάθουν να πετούν ώστε να μην καταλήξουν στο στόμα του φυσικού τους εχθρού που είναι ο κροκόδειλος, και όχι ο λύκος μια και δεν είναι άλογα

 Ήταν την ίδια περίοδο που ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω κτηνίατρος, χωρίς να έχω την παραμικρή γνώση σύνθετων μαθηματικών ή χημείας, αν και δεν απέκλεια την περίπτωση να γινόμουν αρχαιολόγος, μόνο πολύ σπουδαία όμως, γιατί κατά βάθος μπορεί το καπέλο να μου πήγαινε , αλλά τα μπεζ με χλομιάζουν και τα άρβυλα ουδέποτε είχαν θέση στην γκαρνταρόμπα μου

 Πίσω λοιπόν στο ντοκιμαντέρ της ασιατικής κόμπρας, ο αφηγητής μας ενημέρωνε πως το δηλητήριο της είναι τόσο δραστικό που το μόνο που μπορεί κάποιος να κάνει όταν τον τσιμπήσει είναι να στηριχτεί στο διπλανό δέντρο και να πεθάνει με αξιοπρέπεια.

 Τι στην ευχή?

Δε χρειάζεται να διαθέτεις κι επαγωγική σκέψη για να αντιληφθείς την συνάφεια πλήξης και ασιατικής κόμπρας

 

 

 Υγ μόλις μου ήρθε ένα δελτίο τύπου για την κωμωδία  5gynaikes.com που ανεβαίνει στο Ράδιο Σίτυ από 5 έως 9 Νοέμβρη, με θέμα μάλλον αντιπληκτικό

 

" ..........Πέντε γυναίκες, πέντε διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα:

«γιατί οι άντρες διαρκούν λίγο;»

 

Γιατί όπως λένε οι δημοσκοπήσεις υπάρχουν πιο πολλές γυναίκες από τους άντρες, ενώ γεννιούνται περισσότερα αγόρια από κορίτσια.

Που χάνονται οι άντρες στη διαδρομή;

 

Σε αυτό το ερώτημα προσπαθούν να απαντήσουν οι 5gynaikes.com συντάσσοντας ένα εγχειρίδιο οδηγιών για το πώς πρέπει οι γυναίκες να χειρίζονται αυτά τα ευαίσθητα μηχανήματα που ονομάζονται άντρες.

Hung up!

**Σημείωμα του συγγραφέαΕδώ και μέρες προσπαθώ να γράψω κάτι έξυπνο, έστω βιογραφικό
Με το που ανοίγω το word οι λέξεις αποφασίζουν πως αξίζουν ενός καλύτερου κειμενου,μιας ολοκληρωμένης ιστοριας,ενος πιο οργανωμένου μυαλού και το σκάνεΈτσι κλείνω την λευκή σελίδα με λίγες ένοχες και πολύ ικανοποίηση γιατί προσπάθησαΜα γιατί να μην εκτιμάται το λευκότερο λευκό και στα κείμενα?Έλεος πια με τα τραπεζομάντιλα!

“πάμε Ρεμπέτικο το βράδυ” ρωτούσε το μήνυμα που έλαβα το μεσημέρι του Σαββάτου και με έκανε να σκάσω στα γέλια.Αναρωτιέσαι γιατί γέλασα? Το ίδιο θα έκανες κι εσύ αν είχες παρακολουθήσει την παράσταση και τα δυο προηγούμενα βράδια και η φίλη-αποστολέας σου έκανε πλάκαΤης απάντησα ότι θα απευθυνθώ στην linguaphone αν ποτέ θελήσω να μάθω Τούρκικα.Πάλι αναρωτιέσαι τι θέλω να πω?Η παράσταση είναι στην μητρική του Οζάλ και ολοι,μα όλοι, οι ηθοποιοί ξέρουν πολύ καλά τι θα πει χανκιαρ μπαιαρντι και κιουνεφε.Να πας να την δεις κι εσυ.θα σου αρέσει. Ναι,ξερω. Έδωσα νέο νόημα στην διπλή παράσταση...Έλα τωρα,δεν θα με ευγνωμονεί κιόλας το θέατροΣτο Βασιλικό ανέβηκε. Ναι, από τον θίασο του Εθνικού Θεατρου της ΑγγυραςΤι ειπες? Γι αυτο σκαλωσα δυο μερες στο ιδιο εργο?Μπα,δε νομιζω. Δεν αρεσουν σε ολους τα ταξιδια αγάπη μου.Ασε που η άγκυρα βοηθάει το πλοίο να ναι σταθερό. Γλιτώνεις και τη ναυτία....Τι?Γι αυτό καθιερώθηκαν και οι αδερφές Μαγκυρα στην τηλεοραση?Εδεσαν στην σόου μπριζ? Μα τι ειναι αυτά που λες? Οι Μαγγιρα δεν γράφονται έτσι. Α,ωστε λεπτομέρειες ,ε?Σημασια δεν έχει πως γράφονται ,αλλά πως ακούγονται?Μετά το ρεμπέτικο πήγα στη LavalboneΝαι, την γνωστή παλιά Lavalbon του '80. 'Όχι με χρονομηχανη. Με τα πόδια. Δυο βήματα είναι από το Βασιλικό το ΟλύμπιονΕγκαίνια είχε. Ε, καλά. Μόνο η μόδα θα κάνει κύκλους? Και η διασκέδαση τι είναι? Μόδα δεν είναι κι αυτή δηλαδή?Πρέπει να κλείσω τώραΟχι.Δε θα κάνουμε να μιλήσουμε 4 βδομάδες.Πως κανείς ετσι,πιαΑπό τις 23 Σεπτέμβρη είχαμε να τα πούμε